İki Dünya Arasında "Aşk"

22. BÖLÜM "AŞERME! KARPUZ..."

   Asiye heyecandan titreyen parmaklarıyla açtığı laptopun klavyesine dokundu. ÖSYM'nin sitesini girdi. Çalıştı desek daha doğru olur. Kaçıncı kez harfleri yanlış girdi hatırlamıyordu. Dakikalardır uğraşmasına rağmen bir türlü giremedi. "Bu böyle olmayacak." Sandalyesini itip ayağa kalktı. Azra'nın odasına geldiğinde kapıyı tıklatarak içeriye girdi. Azra bilgisayardan başını kaldırıp gelene baktı.

   "Asiye..."

   "Azra yardımın gerekli!"

   "Tabii, bebek iyi mi?" Azra telaşlı görünce endişelenmişti.

   "Evet kızım iyi." Asiye şevkatle karnını okşadı. Menesa annesinin heyecanıyla kıpır kıpırdı. "YKS sonuçları açıklandı ve ben heyecandan giremedim." Azra anlayışla gülümsedi. Asiye yanına vardığında Azra çoktan ÖSYM'nin sitesine girmişti. TC ve şifresini girip arkasını döndü. Kızından güç almak için elini karnına koydu.

   "Sonuçlar çıktı mı?"

   "Sitede yoğunluk var sanırım henüz açılmadı." Azra genç kıza döndü. Arkası dönük dudaklarını kemiriyordu. "Sakinleş biraz" boştaki elini tuttu. Elimde değildi kalbi duracakmış gibi hissediyordu. Allah korusun. Kızını kucağına almadan, kokusunu içine çekmeden, sevdiği adamla mutlu bir yuva kurmadan... Hayır kalbinin durmasını kesinlikle istemiyordu. Yaşamak istediği bu kadar şey varken... Azra ne derse desin genç kızın heyecanını bastıramayacağını biliyordu. Ekrana döndü. Gördükleriyle deyim yerindeyse küçük dilini yuttu. Asiye Türkiye birincisi olmuştu. Başaracağını biliyordu ama bu kadarını beklemiyordu.

   "A-Asiye..."

   Asiye'nin o  an aklından milyonlarca ihtimal   geçti. Ama bu asla... Gözlerini ekrandan ayıramıyordu. "Türkiye birincisi mi oldum ben?" Dudaklarından dökülsede, gözleriyle görsede inanmakta zorlanıyordu.

   "Başardın Asiye. Türkiye birincisisin, tebrik ederim!"

   Azra'nın yakınlığı iyi gelmişti. Baraj kapaklarını kıskandıracak hızla gözyaşları akmaya başladı. Menesa'nın attığı tekmeyi Azra hissetti. Genç kızdan uzaklaştı. Asiye yanaklarını ıslatan yaşları avuç içiyle sildi. "Asiye tekme attı. Bu harika bir his!" Azra'nın hayranlık dolu sesi genç kızı gülümsetti. Menesa bugün herzamankinden daha hareketliydi. Annesinin sevincine hareket ederek ortak oluyordu. Görüşünü perdeleyen yaşlarını sildi genç kız.

   "Aşkıma haber vermeliyim." Asiye telefonunu odasında unuttuğunu hatırladı. "Neyse eve gittiğimde yüz yüze söylerim."

   "Bencede ama diğer aşkınla paylaşmak için beklemene gerek yok." Azra'nın imasına yanakları kızardı. Güzel haberi onunla paylaşmak istiyordu. Azra'nın odasından çıktığı sırada Defne'yi gördü. Destan'la konuşuyordu. Neden geldi? Mavileri Defne'nin elindeki kolyedeydi. Yoksa... Yoksa... Bulabilmek için evini, odasını alt üst ettiği kolyesiydi. Barışmak için çiftliğe gittiğinde kaldığı odada düşürdüğü geldi aklına.

   "Nereden buldun?"

   "Annem odanızı temizlerken bulmuş ve unutmuş söylemeyi. Hatırlayınca bana verdi. İş başvurusuna gelmişken de size bizzat getirmek istedim."

   "İmkansız!" Destan daha çok kendine söyler gibiydi.

   Defne, "Odanızda Asiye Hanım kalmıştı belki ona aittir."

   Destan -adamın kanatlarıyla ailesini sarmaladığı- gümüş melek kolyenin üzerinde olan bakışlarını Defne'ye çevirdi.

   "Ufaklığa ait..."