Trapped to Mr. Billionaire (Good at Pretend #2)

SPECIAL CHAPTER

"Dada!"

I immediately went to my son who's already standing at the edge of the sofa, he was ready for a jump. Damn it! He was just two!

"Baby, don't do it." I told him, but he was as stubborn as me so he didn't listen.

But before he could even jump, I already caught him on my arms. Iyak tuloy ng iyak dahil hindi nagawa ang gusto nya. What else can I do? Alangan pabayaan ko ang dalawang taong gulang kong anak na tumalon, edi nagkandabali bali ang buto nya? Fuck.

"Shh... stop crying, baby. Mommy will get mad if she saw you crying." pag aalo ko sa anak.

Pero sadyang matigas talaga ang ulo ng anak ko. Ni hindi man lang nakinig saakin, iyak lang ng iyak. Daig pa ang pinalong bata.

I sign deeply before looking around to see what my other children doing. Ang dalawang kapatid ni Isaiah— na syang karga karga ko ngayon— ay abala sa paglalaro sa sahig. Ang problema nga lang ay hawak ni Ishean ang cellphone ko. Damn, where did he get that?

"Baby, can I have Dada's phone?" nilapitan ko si baby Ishean. Masunurin naman syang bata, kaya nga lang ay dahil Isang kamay lang ang pinanghawak nya sa cellphone ko ay hindi nya napigilang mabitawan 'yon. Nabasagan pa ako ng cellphone.

Pigil na pigil ko ang sarili na maubusan ng pasensya sa kakulitan ng triplets, palagi ko nalang sinasabi sa sarili ko na mga anak ko sila, na galing sila saakin kaya hindi ko sila pwedeng pagalitan. Isa pa, mga bata pa sila at walang alam sa ginagawa. So, I damn need a lot of patience right now. Kung magpapadala ako sa inis ko ay ako naman ang dihado pagdating sa asawa ko.

Speaking of my wife, she went out with her girl friends. Niyaya sya ng mga kaibigan nyang mag mall. Ayaw pa sana nyang umalis dahil ayaw nyang iwan kami ng mga bata pero sinabi kong ayos lang naman kami. That I can take care of our children. Pero gusto kong bawiin ang sinabi kong 'yon bago sya umalis. I am running out of patience because of our triplets, pero kailangan kong magtiis dahil hinayaan ko naman ang asawa kong lumabas. Besides, ngayon lang naman gumala ang asawa ko. Palagi syang nasa bahay, nag aalaga ng mga anak namin habang nasa trabaho ako.

Kung 'yung asawa ko nga hindi nauubusan ng pasensya sa mga anak namin, anong karapatan kong makaramdam ng ganun gayung ngayon lang ako nagbantay sakanila ng ako lang ang mag Isa.

Yas, my wife is a hands on mother to our childrens. Hindi nya ako hinayaang kumuha ng katulong sa pag aalaga ng mga anak namin. She told me that she can do it, and that she don't need nannies for our children. Kahit maids ay ayaw nyang kumuha ako, pero dahil ayaw kong mahirapan sya— at marami naman akong pera pambayad ay kumuha parin ako. Friday at Saturday pumupunta ang binabayaran kong maglinis ng bahay namin. Sa pagluluto ay wala kaming problema dahil salitan kami ni Yas, ganun din sa paghuhugas ng pinagkainan.

Sinabihan ko narin naman si Yas na ayaw kong tinitipid silang mag iina, pero nangatwiran pa sya at sinabing hindi naman daw pagtitipid ang ginagawa namin, gusto nya lang na ipunin namin ang pera para sa pag aaral ng mga anak namin. But again, I have a lot of money. I already saved enough, subra pa nga eh. Besides, linggo linggo ay milyon ang kinikita ko sa mga negosyo ko. I can provide everything they want and needs. But, yeah I can't win against my wife.

"What? You've stop crying now?" nagbaba ako ng tingin sa anak kong si Isaiah na karga karga ko parin.

Namumula ang ilong nya at basang basa ang mukha dahil sa pag iyak. Huminto narin ito sa wakas pero nakanguso parin. Ang dalawa nyang kapatid ay nasa sahig at naglalaro lang. Alas tres na ng hapon at maya maya lang ay darating narin si Yas at Ace. Ace went to school today, at bago umuwi ay susunduin na raw diretso ni Yas ang anak namin.

"Dada, milk." my son, Isaiah said. He was quietly wiping his tears, and he's so cute. Of course, it's because he came from me.

"And now you're hungry." I said before kissing him on his little cute forehead.