Bir şirket casusunun intikam hikayesi... Derin, yıllar önce en yakın arkadaşı ve sevdiği adam tarafından ihanete uğramış bir kadındır. Bu ihanetin sonucu hapse girer ve orada yolları Ayanlarla kesişir.
Yıllarca intikam için kendini yetiştiren Derin...
Bölümü beğenip yorum yapmayı unutmayalım canlarım, iyi okumalar️❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İnsan kolay unutamayan aciz bir varlıktır.
🍁
Geçmişe duvarlar ördüğümü sanırken sadece üzerini kurumuş yapraklarla örtmüştüm ben. Bir rüzgar estiğinde tüm yapraklar dört bir yana savrulmuş, acılar saklandığı yerde görünür olmuştu.
Bana yaşattıkları çok şey vardı, hesap vermeleri gereken birçok şey ama ben bugün birini seçmiş gecikmiş bazı duyguları yaşayacaktım.
Üzerimde kalçamı zor örten bir erkek gömleği vardı, yüzümde bir damla bile makyaj yoktu. Ayaklarıma geçirdiğim topukluları elime almış sahilde yürüyordum. Adım adım mavilerimin deniz dalgalarına karıştığı yöne doğru yürüdüm. Ayakkabılarımı bir yana atıp sıcak plaj kumuna vurdum dizlerimi.
"Neden? Neden içim soğumuyor ki?"
Uzun kollu gömleğim bile güneşin can yakıcı sıcağını kesemiyordu. Ellerimi sıcak zemine vurduğum zaman üzerime doğru bir dalga gelmiş dizlerimi ıslatmıştı. Tenime değen su beni içine çekip götürsün diye yalvarabilirdim, belki dertlerimi de böyle alıp götürürdü.
"Çok acıyor, tam şurası."
İşaret parmağımı göğsüme koydum, sıkıca yumduğum gözlerimin arasından izinsizce kaçan damlalara engel olamadım. Onca sene kendimi tutabilmişken şimdi kontrolü kaybediyordum.
Birkaç gündür tanıdığım bir yabancı tüm dengemi bozmuştu. O sıcak gülümsemesi gözlerimin önüne geldikçe ağlama isteğim artıyordu.
"İnsan sevdiğinin canını yakabilir mi hiç böyle? Benden tüm aşkımı alıp götürdü, ben bir daha sevemedim."
İnsan sevdiğine kıyamazdı ki, bir göz yaşına dünyayı yakardı ama Tümer benim dünyamı yakmıştı.
İftira atıp hapse yollayacak kadar mı nefret etmişlerdi benden? Annem babam da sırt çevirmişti bana, hiç mi umurlarında olmamıştım? Tümer'in sevdim dediği bu kadar oluyordu işte. İnsan sevdiğini hapse yollamazdı.
Hücrede ben neler yaşadım bilmiyor ki hiç biri. Ben o soğuk duvarlardan kaçamayıp hüngür hüngür ağlarken hepsi gülüyordu. Nefes almaya bile hakları yoktu.
"Bir tek o masum, onu da ben yakacağım."
Gözyaşım mavi sulara karışırken sular dizime ve bacaklarıma vuruyordu. Ayağa kalkıp dizime gelene kadar maviliğe doğru koştum.
"Canım yanıyor benim, sönmeyecek mi bu ruhumun yangını? Duysanıza sesimi."
