SHIZAYA

Bölüm 7 - 'Armağan'

İzaya hala bıkmadan dolmaya devam eden gözlerle shizuo'ya tekrar sarıldı. Ağladıkca ağlayası geliyordu.

Shizuo İzaya'nın kapşiyonunu kapattı. Kendisini ağlarken görmesini istemiyor olabilirdi. Ama şu an o kadar zayıf ve korunmaya muhtaç duruyordu ki.. Sanki yıllardır içinde tuttuğu acıyı ağlayarak çıkarıyordu. Cılız omuzlarına yüklendiği koskoca yükleri bırakmak istiyor ama o yük onun sırtından inmiyor gibiydi. Shizuo izaya'nın kokusunu her duyduğunda iliklerine kadar hüzün, acı ve yalnızlık dolup taştığını söyleyebilirdi. Bunu hissediyordu. Ve şu an kollarının arasındaki küçük beden, tüm bunları kendi taşımıştı.

Shizuo ellerini İzaya'nın yanaklarına koyup başını kaldırdı.
Aralarındaki gereksiz boşluğu kapattı ve dudaklarına sıcak bir armağan bıraktı. Bu armağan adeta "Sen yalnız değilsin. Ben buradayım. " diyordu...