Shizuo ve İzaya karakterinin shiplendiği durarara fanfic hikâyedir
iyi okumalar.
-Not: Argo kelime ve küfür içerir.-
İkinci kitap: SHIZAYA II - The Story Of After Death
Tabutun önünde, alnını yaslamış ağlayan sarışın, elleri arasındaki sevgilisinin elini var gücüyle sıkıyordu.
Mezarlığın en ücra köşesinde, Yalnız başına ağlıyordu. Cenazeye yalnızca kendisi ve İzaya'nın kız kardeşleri gelmişti.
İzaya'nın söylediği 'Sana gerçek acıyı gösterebilirim' bu muydu? Evet... Muhtemelen buydu.
Daha dün dokunduğu, kokladığı, öptüğü, gülümsediği sevgilisi; şu an ahşap bir tabuttaydı. Birkaç saat sonra bedeni alevlerle zarif bir dans edecekti... ve bir daha asla görüşemeyeceklerdi...
Sarışın tam bu düşünceler arasında boğulacakken omuzuna dokunan bir çift elle irkildi. Bu adamı tanıyordu...
"Ben sana söyledim. Sevgilin bu yıl ölecek... diye. Değil mi?" dedi Koluna girmiş eşine bakarken.
Sarışın nefret kusan bakışlarını üzerine kilitledi. "Kapa çeneni..." dedi ağlamaktan çatlamış sesiyle. "Defolun buradan!" Sesini yükseltmesiyle öksürmesi bir olmuştu. Maryam eşinin kolunu çimdikledi. "Onu yalnız bırakalım..." dedi hafif bir tebessümle.
İkili, sessiz adımlarla geri çekildikleri sırada, yağmur başlamıştı. Sarışın tabuta eğildi ve mermer gibi olan bedenin, yanağına değdirdi dudaklarını. "Elveda sevgilim..." diyip doğruldu ve şemsiyesini açtı.
Gözlerini sildi. Bu sonsuza dek sürecek kısa bir ayrılıktı...
Evet. Biten ilk kitabım. Ancak ikincisini de çıkartacağımdan... sanırım bitmiş sayılmıyor.
Her biriniz soruyordunuz. İkinci kitap ne zaman çıkacak diye. Bilmiyorum. Ancak kitabımızın adı,
SHIZAYA II - The Story of After Death
benim kiyaplarımı bilen bilir. Hayalgücümün sınırı yok. Bu yüzden umudunuzu kesmeden okumaya devam edin.
Seviliyorsunuz!
Aşağıya da iki kitabın kapağını koyayım şöyle, heh!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
