KIRMIZI

31 - Yumruk & Darbe

Emir'den

Elimdeki bitmiş sigarayı yanımdaki kırık dökük duvara bastırdım ve iki parmağımla uzağa bir yere fırlattım.

Babam olacak şerefsiz yine evdeydi ve ben onla aynı ortamda olmak istemediğim için eve geç girecektim. Telefondan saate baktığımda daha 23.30 olduğunu görmüştüm. Şarjım'da çok az kalmıştı amına koyayım.

Neyseki yarım saat önce Atlas'a mesaj atıp evde olup olmadığından emin olmuştum. İçim rahattı.

Ben paketten başka bir sigarayı iki parmağımın arasına tutuşturup çakmağımı çıkarmaya hazırlanmışken adım sesleri geldi.

Kafamı kaldırıp kim olduğuna baktığımda Cahit'i gördüm. Üstünde yine siyah yeleğiyle beyaz tişörtü vardı. Altına da benimkinin aynısından bir kot pantolon giyivermişti.

"Oo bilader." Dedim sigara ağzımdayken. "Yaşıyo'n mu la sen?" Çakmağı yakıp sigaranın ucunu ateşledim ve derin bir fırt çektim.

Sadece "Hee..." yaptı ve olduğu yerden dik dik bana baktı. Yine başlamıştı sorunlu orospu çocuğu.

"Gel lan iki sigara içek." Paketi cebimden tekrar çıkartıp kapağını açtım ve içinde kalan sekiz sigarayı ona doğru uzattım.

Cıklayarak kaşlarını kaldırıp bir adım geri attığında ciddi bir yüz ifadesiyle baktım ona. Bu göte yine bir şeyler olmuş belliydi.

"Oğlum alsana lan." Kaşlarımı çatıp sesimi yükselttim ve paketi tekrar ona uzattım.

"Yok bilader valla içmi'cem.'

Normalde olsa bizden sigara dilenen çocuk şimdi önüne verilen paketi reddediyordu. Derin bir nefes alıp ağzımdaki sigarayı içmeye devam ettim. Bir işler çeviriyordu bu ama hadi hayırlısı.

"Gel otur oğlum nereye bu saatte?" Yanımdaki boş kısmı gösterdiğimde bir kaç adım attı. Adımlarından biri yanlışlıkla boş bira şişesine değdiğinde şişe yere düştü ve şiddetli bir ses çıkardı.

"Aman dikkat et." Diyip ayağının ucundaki şişeyi alıp diğer yanıma koydum. Daha düz yolda yürüyemiyordu sikik.

"Bizimkiler çocuğu bulmuş he." Yamuk yamuk gülerek söylediğim şeye karşı kaşları çatılarak bana dönmüştü.

"Ne çocuğu lan?"

"Oğlum yok mu la beni bıçaklayan, hani sen bir ara yakın arkadaştın o kekeyle." Farklı bir semtte oturuyordu çocuk ama o semtteki tanıdıklar sağ olsun bir kaç günde çocuğu bulmuştuk.

Bakışları değişti, gözleri büyüdü. Öyle bir yutkunmuştu ki sesini ben bile duymuştum.

"İyi." Sesi titremişti.

Dizlerinden destek alarak ayağa kalktı ve burnunu çekti.

"Neyse bilader anam bekliyo' evde. Hadi görüşürüz." Diyip anlamsızca bana baktı ve arkasını döndü.

Normalde olsa çocuğu bulduğumuzda kimmiş ya da gidelim dövelim demesi gereken çocuk şimdi bahaneyle yanımdan mı kalkıyordu?

"Hacı sen niye bizden uzaklaştın lan?" Dediğim anda adımları durdu. "Gel bi' gel".

Arkasını dönüp bana baktı. "Gel lan." Dedim sertçe gözlerimi açarak, sinirlendirmeye başlıyordu pezevenk.

Oflayarak bir kaç adım atıp yanıma yaklaştı.

"He söyle şimdi, ne derdin senin?"

Bakışlarını benden kaçırıyordu.

"Ya bir derdim yok, canım sıkkın."