Divine Connection

Chapter 80

Gabriel's POV

Nagdecide kami ni Mia na sa treehouse muna kami magpalipas ng Gabi as her request, syempre pagbigyan natin ang binibini..

Habang naglalakad kami ay napansin Kong nauuna ako sa kanya, hinintay ko syang makalapit sa akin..

"May problema ba?" tanong ko sa kanya

"Medyo masakit na kasi ang paa ko, simula kanina pa kasi tayo naglalakad" reklamo nya sa akin

Hindi na ako nag-atubilin pa at I offer ko ang likod ko..

"Ano?" say nya sa akin

"Di ba pagod na ang mga paa mo sa kakalakad, so hop on" offer ko sa kanya na ikukong ko sya

"Sure ka? Medyo malayo pa ang treehouse mula rito?" pag-aalala nyang tanong sa akin

"Okay lang, kaysa naman makita kitang pa-ika Ikang maglakad, sakay na!" say ko sa kanya, wala na rin nagawa si Mia kung di sumakay sa likuran ko at piniggy back ride ko sya hanggang sa makarating kami sa Treehouse

Tahimik lang akong naglalakad habang pasan pasan ko sya sa likuran ko

"Okay ka lang? Gusto mo bang bumaba na ako?" suggest nya sa akin

"Hindi okay lang ako, malapit na rin naman ang treehouse mula rito konting push pa!" say ko sa kanya

"Sigurado?" worry nyang tanong sa akin

"Sigurado kaya stay put kalang dyan okay!" say ko sa kanya at natahimik na lang sya hanggang sa makarating kami ng maayos sa Treehouse ko, still the same as always, kapag may problema sya, she wants to be here, inalalayan ko sya sa pag-akyat sa treehouse

Pumasok na kami sa loob ng treehouse..

"Still the same place, kung saan kapag may problema tayo pareho, dito natin nagagawang pumunta para makapag-isip isip, like old times" say sa akin ni Mia while observing the surroundings of the treehouse

"But this time hindi naulan and the moonlight is shining brightly tonight" say ko sa turo sa buwan na nakatingin sa amin sa bintana ng treehouse

"It means hope, everytime you see a moon shining brightly on a dark sky, it means that despite all the disaster brought by heavy rains and thunderstorm, there is always hope that the moon will shine again once more" kwento naman nya sa akin

I look at her while she watch the moon shines bright in the night sky, she is so beautiful despite all her bruises, she still brings the brightness in me

Hindi ko namalayan na lumingon sya sa akin..

"Staring like a sun who finally reconcile with his moon?" binigyan ako ng mga kataga ni Mia na medyo na slow ako sa Pag pick up

"Solar eclipse?" I guess

"Edi, a years of decade bago mangyari ang solar eclipse, sira! I mean ikaw at ako, we finally reconcile for real after the tragic accident two years ago, we've finally have our memories back, despite na ang mga ex natin ay di pa rin titigil, like the moon, I have this hope na maaayos rin natin ang lahat!" nagpaka-emotera na naman si Mia

"The connection that we had, no matter how many obstacle that we faced, we can surely overcome it together!" say ko sa kanya and I simply hold her hand

Humarap sya sa akin to look at me in the eye...

"Ngayon na malinaw na ang lahat, malakas ang pakiramdam Kong maaayos rin natin ito ng magkasama" she smiled at me

"Halika nga dito" I pull her into a tight hug

"Clingy much?" she chuckled sweetly

"I don't feel this much happiness with Sally, but with you, it feels like I'm in cloud nine at this moment!" I answered her quickly while smiling

Kumalas kami sa yakap and look at each other's eyes sweetly..

"Kahit na napakadami mong bangas, you still look cute!" she said to me sweetly while smiling

"You still look pretty kahit na sinabugan ng bomba ang buhok kanina" I hold her face

"Bolero!" she laugh at my gesture for her

"Mia naman! Totoo ang sinasabi ko" say ko sa kanya

"Naniniwala naman ako sa mga sinasabi mo eh" she sweetly said to me

"I love you" seryoso Kong Sambit Kay Mia

"You know my answer to that" she said to me

"I know, after this obstacles, you will finally say it again" say ko sa kanya still holding both her face, she is blushing, I can't stop looking at her

"Thank you Gabriel!" sagot ni Mia

Unti unti Kong nilalapit ang mukha ko sa kanya, she slowly closing her eyes, slowly, slowly, an inches gap between until our lips met once again for the second time but this time it's more romantic, we both know our true feelings for each other now unlike the first one, it is truly sweet the second time around..

Tumagal ng 1 minuto ang aming sweet kiss bago kami kumalas, yumakap muli sya sa akin and syempre I gladly hug her back while we both staring at the bright night sky..

End POV

Meanwhile..

Naghahanda na ng Hapunan si Mila kasama si Lola Maria..

"Gabi na at wala pa rin si Mia?" tanong ni Mila sa kanyang ina na si Maria

"Anak, malaki na ang anak mo, hindi mo na kailangan intindihin sya sapagkat may sarili ng pag-iisip na Mia, uuwi rin siya" kampanteng sagot ni Lola Maria Kay Mila

"Pero nay, alam naman natin ang ugali ni Mia kapag may Sama ng loob hindi talaga nauwi ng basta basta yang batang yan" say naman ni Mila

Bigla naman pumasok si Carlos..

"Mukhang naulit na naman ulit ang ginawa ni Mia two years ago, when she had an argument with you, she will never talk to us and walk out of this house to find care with others" sabat ni Carlos sa usapan nila Mila at Lola Maria

"Sinisisi mo ba ako Carlos?" kuwestyon ni Mila Kay Carlos

"Hindi kita sinisisi Mila, you've been a over strict mother towards Mia kaya ganyan ang ginagawa sayo ng anak mo at mas lalo pang lumala nung pinagtakpan ang tunay na nangyari sa kanya two years ago, kung hindi mo Sana itinago ang katotohanan, hindi hahantong sa ganitong sitwasyon ang pamilya natin!" sermon ni Carlos Kay Mila

"Tama na kayong dalawa magtalo, lalong hindi uuwi ang anak nyo kung ganyan kayo, paano kayo magsisilbing gabay ni Mia kung sa maliit na bagay ay pinagtatalunan Nyo at inililihim Nyo!" natahimik na lang si Carlos at Mila Kay Lola Maria

"Mabuti pa ay magsikain na tayo!" at tahimik na lang nagsikain sila Carlos, Mila at Lola Maria

===================================

Chapter 81 is up next...