15 Reasons To Love You (ONGOING)

Chapter 25

Still looking at him. His eyes shines like a burning candle beyond the empty space. So bright, so deep. His smile makes me feel like a whole. My body softened as he repeat his question.

"Flow... May I take this dance?" he asked again. Aayawan ko ba?

I have doubts of accepting his hands but my hands move and hold it as if my hands already have it's own brain.

Nagulat nalang ako nang itayo niya ako para maisayaw. Nakakahiya I don't even know how!

"I don't know how to dance." I whispered to his ears.

"Then I'll teach you." he whispered back.

"Left, right and turn. Left, right and throw your- ahh!" he groaned softly when I accidentally stepped on his shoes.

"Sorry." ani ko sabay peace sign. "Hinga ka malalim, inhale exhale, inhale exhale."

"Ang hirap mo turuan sumayaw." he said jokingly. 

"Sabi ko eh di ako marunong." I muttered.

"Step on my foot." tipid niyang ani.

"Huh?"

"Huhkdog." he grinned. "Tapakan mo sapatos ko."

"Why?" takang tanong ko rito.

"So you won't have to learn the steps. Sa footworks ka sablay."

Tiningnan ko ang mukha niya, hindi nga siya nagbibiro.

Sinunod ko ang sinabi niya at tinapakan ang dalawang paa niya. Now I got to dance without minding my footwork. Siya na mismo ang gumagalaw ng paa niya. Syempre paa niya yan eh.

"Kahit limot mo na ang nakaraan, alam kong nandyan ka pa." saad niya na hindi ko naman naintindihan. Masyado na ba akong lutang?

"Gumanda ka lalo." he gave me another sweet smile. Ano ang isasagot ko? Icompliment ko rin ba siya?

"Ikaw rin." ha?  Teka teka yawa, dapat sabihin ko gwapo ka ganun! Anong ikaw rin!? Nakakahiya kana talaga Aira!

Bakas sa mukha niya ang pagpipigil ng tawa. Napakamot nalang ako sa batok at saka hinawakan ulit ang kamay niya. Ba't ba ang tagal matapos ng sayaw nato!?

"Eyes on me, Aira." he caught my attention as he said those words. Kusang tumingin ang mata ko sa mata niya. Kind of magical, bakit niya ba ako napapasunod?

"Bigat mo... Ano ba kinain mo?" he teases me and it annoys me that much. Pake niya ba sa kinakain ko??

Sinamaan ko siya ng tingin at bumitaw. Sakto at natapos na ang sayawan at bumalik na kami sa table.

Malakas parin ang pag-tugudug-tugudug ng puso ko. Posibleng totoo ang sinabi ni Mavy na maaaring makalimutan ng utak ko ang nakaraan pero ang puso ko, hindi. That makes sense though.

Nasa harap ng stage si Mom at Dad parang magbibigay ata ng speech para sa celebrant. Syempre sakin, ako yung celebrant eh

"To our daughter, Aira Vivory De Valle. It's nice to have a sweet daughter like you. More candles to blow and more years to spend with us. We love you, our dear princess." ani Dad bago ibinigay ang mic kay Mom.

"Aira, sana'y mapatakbo mo ng maayos ang company natin. I have faith in you. Happy Birthday my dear." saad ni Mom at nagsipalakpakan ang mga tao.

Maraming bumati sa aking mga investors ng company. I even accommodated visitors dahil ako naman siguro yung pinunta nila dito.

Lumapit si Mom sa akin kasama ang kumare niya at isang babaeng maganda. Matangos ang ilong nito, mapupulang labi, may kaiksian ang buhok, at hugis mani ang mata. Who is she?