15 Reasons To Love You (ONGOING)

Prologue

Naniniwala ba kayo sa kasabihang "Everything happens for a reason"? Ako kasi, Oo,  I believe on that.

Minsan ko nang inisip bakit ba nangyayari ang lahat ng bagay sa buhay at hindi natin iyon makokontrol nang ganun ganun na lang.

Isang malakas na tili ang narinig ko sa campus gym habang ako'y kumakain ng kwek-kwek. I love kwek-kwek bakit ba?

"Flow!!!" malakas na tili ng bestfriend kong praning, Mavy. "Pwede pa favor?"

Yan na naman siya, she always ask me for a favor at hindi ako makatanggi. Pleasing people is my thing. Hindi ko matanggal-tanggal ang ugali kong to, tipong gusto mo magalit kase sayo inaasa ang lahat pero kailangan mong tanggapin yung pinapagawa nila because you're thinking they might hate you. Isa pa, bestfriend ko siya, hindi basta bestfriend kundi parang kapatid ko na.

"Ano na naman yan?" ani ko.

"Pa-print sana ako beh, need ko bukas para sa project namin." saad niya.

She looked into my eyes and she already know what's going on inside my head.

"I'll pay, Flow!" agad niyang saad at tumango-tango

Mavy has been my bestfriend for almost 3 years kaya kilalang-kilala niya na ang bawat kilos at ekspresyon sa mukha ko.

"Wag ka na magbayad, okay lang. I'll print it pagkauwi ko sa bahay" I said flatly. "Don't worry about me, kaya ko to"

"Sorry Flow ah, lagi nalang ako nagpapatulong sa'yo" tumango siya. "Di ko na alam gagawin ko kung wala ka"

"Wala yun, o s'ya I have to go. May class pa kami" ani ko at hinawakan ko ang bag nang biglang hawakan rin iyon ni Mavy.

"What?" tanong ko

"Ako na magdala, hatid na kita sa room mo" she smiled at me and took my bag.

She's taking BS Pharmacy so sa ibang building siya nag s-sit in. While I'm taking BS Architecture for a reason. It's not even my dream to take architecture.

Pumasok na ako sa room at binigay niya ang bag ko. To my surprise, she took something out of her bag and handles a bracelet. Agad niya itong isinuot sa akin.

"A-ano to?" utal na saad ko habang namumula ang pisngi. I tried to hide it pero di ko kayang itago yon!

"Gift ko sayo. Bye! See you mamaya" saad niya at agad na umalis.

I was left stunned for a moment. Hindi naman siya masyadong nagreregalo sa akin. Parang ang random lang na magbibigay siya ng ganun.

I sat on my chair at dali-daling kinuha ang phone ko. Tuwing vacant time sa school, I always play games with tournaments because I earn money from it. Ang mga napapanalunan ko ay agad ko iniipon para sa course ko at ang iba ay itinatabi for gifting purposes.

Suddenly, our professor came inside our room and announces something. Di ako nakinig and just focus on my game.

"Ms. Avanzano"

Maliit nalang at matatapos ko na ang game! Yes he's down, I have to destroy this turrets.

"Ms. Avansano" diin na saad ni Prof. Leo

The base is under attack! Yes! I'm gonna win!

Biglang naputol ang kasiyahan ko nang biglang may humablot ng cellphone ko. It's Prof. Leo

"Sir!?" wala sa katinuang sigaw ko. Fuck I'm doomed.

"I've been calling your name, Ms. Avanzano. You're so focused on your phone." halata ang galit sa mga mata ni Prof nang sabihin niya ang mga salitang iyon.