Waarom ik?

Hoofdstuk 24

Ik loop nogsteeds door dit bos, en er is einde in zicht. Ik word alweer gebeld, en het is Milo. Ik heb van iedereen whatsapp berichten gekregen.
Milo terreegen: Fiene iedereen zoekt je, waar ben je???? Antwoord aub zo snel mogelijk.

Matthyas het Lam: Kom zsm naar huis. Iedereen is ongerust en het gaat regenen. Je bent am langer dan 4 uur weg. Waar hang je uit??

Koen van heest: Raoul is heel erg bezorgd, hij weet niet wat hij moet doen. Kom naar huis nu. Niemand weet iets, laat iets van je weten. Is er iets gebeurd? Antwoord.

Ik negeer hun berichtjes, en open ze ook niet. Rob en Raoul hebben niks gestuurd. Raoul omdat hij waarschijnlijk heel gestrest is, en Rob omdat hij ego is. Ik ben bijna bij het einde van dit  bos, en ik wil weten waar ik uit kom. Ik krijg nog een berichtje.
Milo terreegen: Rob is je zoeken, antwoord aub waar je ben, niemand weet iets.

Tuurlijk, komt die Rob weer zoeken. Waar bemoeit hij zich mee. Het is niet alsof hij er was toen ik op het laagste punt van mijn leven was, zoals al die andere. Ik had niemand. Waarom praat niemand tegen me? Waarom heb ik geen vrienden? Waarom ben ik zo? Ik wil niet zo zijn. Ik heb oprecht helemaal niemand. Ik ben bij het einde aangekomen, en het is een steile rots naar beneden. Als je hier naar beneden valt, overleef je dat niet. Er is een smal paadje naar links, en eentje naar rechts. De pijn zal verlaten als je loslaat, galmt er door mijn hoofd. Ik ga zitten op het randje van de klif. Dit bos is 1 uur minimaal lopen, totdat je bij dit punt komt. Ik ben al 5 uur van huis weg. Rob kan hier niet komen met de auto, en lopend ook niet, zoveel moeite zou hij niet voor me doen. Ik ben kletsnat. Mijn schoenen zijn doorweekt, mijn jas, mijn broek, alles. Ik voel het water tot op mijn botten. Er gaat een rilling iver mijn rug, zo koud heb ik het. Zal ik hier naar beneden gaan? Het is niet alsof iemand het boeit. Waarschijnlijk komen alleen de jongens op mijn begrafenis, die een traan laten. Daarna zou iedereen doorgaan met zijn of haar leven, alsof het niks is. Op een punt zullen ze me allemaal vergeten. De jongens zullen doorgaan met video's maken, en mijn vader zou nog meer gaan zuipen. Zouden papa en Raoul elkaar nog spreken nadat ik ben overleden? Als ze een paar jaar verder zijn, en ze zien een foto met mij, denken ze terug aan die tijd dat ik altijd in casa del huts was, toen we het elke avond gezellig hadden. De jongens hebben het nog gezellig samen, maar ik ben de laatste tijd zo afwezig. Zal iemand het doorhebben dat ik hier mee zit? Wat zou er nu door hun heen gaan? Daar ben ik echt benieuwd naar. Ik wil terug naar vroeger, maar het kan niet. Als je eenmaal de beslissing heb genomen om verder te gaan, kijk dan niet meer achterom. Je vindt je toekomst nooit in een achteruitkijkspiegel. Maar toch wil ik terug naar 1 dag. De dag met Timo. Ik vond hem zo leuk. Maar ik snap het niet. Hoe kon hij me niet leuk vinden en wel zulke dingen zeggen? Hoe kon hij? Hoe? Hoe hield ik van hem? Ik wou dat ik hem nooit had ontmoet, dat had beter geweest. Mijn maag draait zich om. Heb nooit spijt van een dag in het leven. Goeie dagen brengen geluk, slechte dagen een ervaring. Van de slechste dagen leer je lessen en van je beste dagen zorgen voor herinneringen. Timo was mijn beste herinnering. Ik moet huilen. Alweer. Ik hou nogsteeds van hem, maar ik haat hem. Plosteling hoor ik voetstappen achter me. Ik kijk achter me.