Waarom ik?

Hoofdstuk 26

"Morgenochtend moeten we allemaal vroeg op, maar dan hoef je niet eruit. Je kan gewoon blijven liggen als je wil, we gaan een video opnemen en dat is buiten." "Oké." Zeg ik droog. Rob kijkt mijn kant op, maar zijn blik gaat al snel terug naar de weg. Opeens voel ik zijn hand op mijn bovenbeen. Mijn maag kantelt. Omg. "Hoelaat hadden jullie door dat ik weg was?" "Ik gelijk, omdat je zei dat je ging lopen. Ik heb niks tegen de jongens gezegd, totdat Raoul vroeg waar je was. Raoul raakte gelijk in paniek." "Oh." Zeg ik. "Ben je moe?" Vraagt hij terwijl hij me aankijkt. "Ja, best wel." "Ik merk het." Hij kijkt me nogsteeds aan, totdat er een auto voor ons opeens stilstaat. Rob drukt op de rem. De auto maakt een piepend geluid, maar stopt net optijd. "Wtf?" Zegt Rob. "Sorry, gaat het?" "Hier kan jij toch niks aan doen?" "Nee, dat klopt." De auto voor ons rijd langzaam door en Rob haalt de auto in. Hij toetert en geeft gas. "Hoelang nog totdat we thuis zijn?" "Een kwartiertje, ben je zo moe?" "Ja." "Sorry." Zegt hij opeens. "Wat?" "Sorry dat ik me heb gedragen als een eikel, je verdient beter dan mij." Ik snap het niet. "Rob, waar komt dit ineens vandaan?" "Ben ik de reden dat je wegliep vanmiddag?" "Wat? Tuurlijk niet." "Ik gedraagde me tegen jou als een sukkel, oprecht. We haatte elkaar, dat verdiende je niet. Je hebt het al zo kut, dan kom ik er nog bij. Sorry." "Geeft niks." Weet ik uit mijn mond te trekken. "Ook ik sorry." Zijn hand ligt nogsteeds op mijn been en hij drukt hard het gaspedaal in. Mijn benen doen pijn. "Kan ik zo douchen?" Vraag ik. "Ja tuurlijk." Zegt hij. Ik voel me duizelig, alles om me heen draait. "We zijn er." Zegt Rob. Hij parkeert zijn auto naast de auto van Koen, en stapt uit. Hij doet mijn deur open en ik stap uit. "Kom is." Zegt hij en hij tilt me in zijn armen. Zijn arm ligt onder mijn knieholte en zijn andere arm ligt onder mijn rug. Mijn voeten wiebelen en gij doet de auto op slot. Hij draait de voordeur open en zonder de woonkamer in te gaan lopen we de trap op. In mijn kamer zet hij me neer. Hij doet mijn jas uit en hangt die uit, op de zolder. "Kom je?" Vraagt hij. Ik knik en loop mee. We lopen naar zijn kamer. Als je door zijn kamer loopt, zit zijn badkamer. Zonder iets te zeggen legt hij een handdoek en een washandje neer. "Als je klaar ben met douchen moet je de handdoek en washand in de wasmand gooien. Doe lekker je ding, ik ga naar beneden. Tot morgen denk ik." Hij wil weglopen, uit zijn kamer. "Wacht." Hij draait zich om. "Dankjewel. Dankjewel dat je me heb opgehaald." "Geen probleem Fien." Hij blijft stilstaan en me aankijken. In een snelle beweging komt hij naar me toe, en zijn handen legt hij in mijn nek. Hij doet een plukje haar achter mijn oor, en zijn gezicht komt heel dichtbij. In een milliseconde zoent hij me. Ik zoen terug, en leg mijn handen in zijn nek. Zijn ene hand ligt op mijn heup, maar zijn andere ligt nogsteeds in mijn nek. Wie had dit gedacht, Rob en ik zoenend in zijn badkamer? Ik hoor een deur open gaan..