BILLIONAIRE SERIES4: ARRANGED MARRIAGE TO MY ENEMY: ETHAN HARRIS MONTELLO

CHAPTER TEN

***

PAGDATING namin sa penthouse ay first time ko lang nakaramdam ng pagkasecure sa marriage namin kahit diko alam kung bakit ko nararamdaman yon.

“Uhm... goodnight.” paalam ko sa kaniya at nong paakyat nako ay muntik na akong mapasigaw ng hilahin niya ako at isandal sa dingding. Napakurap ako habang nakaangat ang tingin ko sa kaniya, bakit ba siya nambibigla ng ganito.

“Wait.”

“O―Okay.” kinakabahan kong sagot, bakit kasi hindi nalang ako tinawag di ba? Kailangan may paghila at pagsandal sa dingding, hindi na tuloy mapakali ang puso ko.

“Breath, Chiara. I just want to talk to you.” tumango naman ako, nahigit ko pala ang hininga ko ng ilang sandali, kaya pala may nakakalokong ngiti sa kaniyang labi.

Hinawakan nito ang kamay ko. “I made a mistake. I never should’ve delayed our honeymoon. I gave the wrong impression to you.” saad niya habang hinahaplos ang ibabaw ng kamay ko.

“I made you think spending time with you isn’t my priority, when it is. You should come before everything.” ngumiti naman ako.

“It’s okay, Ethan. Isa lang itong misunderstanding sa ating dalwa.” sabi ko at ngumiti nadin ito sa akin.

“Then let me make it up to you. We’ll leave for the airport first thing in the morning.” nanlaki ang mata ko dahil sa gulat, hindi ko ini-expect na itutuloy nanamin ang usapan na honeymoon dapat namin.

“Sigurado ka bang gusto mo ng ituloy ngayon? Akala ko ba may importante kang kailangan gawin?” tanong ko at umiling siya.

“I have things to do for you. Nothing is more important to me than getting this marriage off to the right start. You must think I’m such a callous ásshóle. I’m sorry, Chiara. Forgive me?” mahinang bulong niya na kinalunok ko dahil iilang dangkal lang naman ang layo ng mukha niya sa akin. Inangat ko ang tingin ko at pinakatitigan ko siya. Ethan seems genuine right now, parang ang hirap tanggihan pag ganito siya makiusap sa akin.

Ngumiti ako at pinisil ko din ang kaniyang kamay na nakahawak pa din sa kamay ko at tumango. “I forgive you. Pareho lang naman sa atin bago ang lahat ng ito, which means is magkakamali at magkakamali talaga tayo.” natawa naman siya ng mahina.

“So far I seem to be the only one getting it wrong.” mahina niyang sabi at may pagyakap pa talaga sa akin, ano na bang nangyayari? Bakit parang kanina lang ay magkaaway kami pero ngayon para kaming bagong magkarelasyon na di mapaghiwalay. Nakapulupot na ang kaniyang dalwang kamay sa katawan ko kaya naman ay nilagay ko ang dalwang kamay ko sa leeg niya habang nakasandal pa din ako sa dingding.

“Hindi naman ako perfect na asawa. Nagalit ka din naman sa akin kanina nong masyado akong naging friendly kay Rocco, remember?” huminga ito ng malalim, at natahimik ng ilang sandali, parang kinokolekta nito ang kaniyang nasa isip.

“I didn’t like seeing you with him. Rocco Moretti, of all people. He’s the last person I want you alone with.” saad nito.

“Kaya ka ba nagagalit? Iniisip mo bang mapapahamak ako pag kasama ko siya?” tanong ko.

“Well... truthfully... I didn’t like hearing him say those things. I don’t need another man to remind me how lucky I am to have you as my wife.” napatitig ako sa kaniya.

“You think you’re lucky to have me? I thought you were stuck with me...”

Umiling ito. “Chiara, you’re capable, intelligent, and perceptive. You’re alluringly beautiful, and I’m pretty sure you’re deadly when you need to be. Those are all traits I respect and admire. What more could I ever want in a woman?”