BILLIONAIRE SERIES4: ARRANGED MARRIAGE TO MY ENEMY: ETHAN HARRIS MONTELLO

CHAPTER TWENTY TWO

***

SOMETIMES it’s hard to believe Ethan and Solenn are twin siblings. Ibang-iba si Solenn sa asawa kong broody. Hindi ito tumitigil sa kakatawa at kakangiti sa akin.

“So, I assume that by now you and my brother are madly in love with each other, right?”

“Not quite.” nanlaki ang mata niya at napatigil sa pagsimsim sa kaniyang juice.

“What? I thought you’d be head over heels for each other in no time.” napabuntong-hininga ako.

“Akala ko nga din ay papunta na kami doon, pero nagkaroon pa ng problema sa aming dalawa. Muntik pa kaming maghiwalay ni Ethan kagabi.”

“What? Why?” hinawakan ko ang straw ko at hinalo iyon sa juice ko habang nakatingin sa malayo.

“Pareho kaming may trust issues. Nahihirapan ako, siya, hindi naman kasi ganon kadaling kalimutan kung sino kami sa isa’t-isa... ilang taon tinatak sa utak namin na magka-away ang pamilya namin ‘tas ang ending ikinasal pa kami.”

“But neither of you started the feud. Whatever our families issues, they have nothing to do with the two of you.” aniya.

“Talaga? Naniniwala ka? We grew up learning to loathe each other. That doesn’t change overnight.” sagot ko naman.

“Maybe not, but you knew that when you married each other. That means you’re both willing to try.” napangiti nalang ako habang kausap ko si Solenn, sobrang positive and full of hope lang siya, kahit papano ay gumagaan na ang pakiramdam ko dahil nakausap ko siya ngayon.

“Inaalala ko nalang din si Kuya, sobrang laki ng trust issue niya sa pamilya niyo, lalo na kay Ethan... hindi ko na nga alam kung paano pa sila magkakaayos, hindi ko naman ini-expect na maging close din sila katulad natin pero sana huwag naman sa tuwing magkikita sila ay parang gusto na nilang magsakitan.” natigilan naman ako sa reaction ni Solenn sa pagbanggit ko sa pangalan ni Kuya, kita ko ang pagkagat ng labi niya na parang kinikilig.. nangunot ang noo ko at tatanungin ko sana siya kung bakit ganiyan ang reaction niya pero nagsalita na ito.

“Alam ko na kung paano natin maipagsasama ang dalawa. I could imagine the two of them as friends.”

“Huh? Friends? Hindi mo ba ako narinig kanina, Solenn, tuwing magkikita nga sila ay kulang nalang ay magsakitan na sila physical. Or baka naman yang suggestion mo is sa ibang mundo, baka doon pwede ba silang maging friends.” natatawang napairap naman ito.

“They just need to get to know each other. You should invite Enzo to the penthouse. You could host a family dinner!” napangiwi ako.

“Magandang suggestion, sasama kaya si Ethan.”

“Edi huwag mong sabihin, problema ba yon? Sabihin mo nalang sa kaniya kapag nakauwi na siya so wala na siyang time para magback-out pa.” natawa naman ako sa suggestion nito pero may point naman talaga siya.

“Come on, Chiara, trust me, you just need to get them in the same room together. I’ll come too, to help you keep the peace.” huminga ako ng sobrang lalim saka tumango sa kaniya.

“Fine. Come over around seven then and let’s hope this dinner doesn’t make things any worse.” napalundag pa ito sa kinauupuan niya sa sobrang tuwa.

“I’ll see you later sis! And don’t worry kung mag-away nanaman sila mamaya kasama mo ako para mag-gamot sa mga sugat nila.” nanlaki ang mata ko at natawa naman siya ng malakas at napapalakpak pa talaga sa naging reaction ko.

“Just kidding sis!”

***

I spend the rest of the afternoon preparing for dinner. Nasa kusina lang ako at naghihiwa ng mga gulay ng dumating si Ethan.

“What’s all this? I’m hungry, but I’m not hungry enough to eat this much for dinner..” hinalikan ko siya sa cheeks niya.

“May bisita tayo. Your sister... and my brother.”

“Tell me I misheard you. Tell me you didn’t invite Enzo here tonight.” natawa naman ako ng mahina at nagpunas ng kamay ko saka humarap sa kaniya.

“I did invite him. Importante sa akin na ang asawa ko at ang kapatid ko ay magkaayos. It’s just one family dinner, that’s all. Hindi naman siguro mahirap iyon, di ba? Bigyan niyo ng chance ang isa’t-isa.” pangungumbinse ko.

“Hindi madali ‘yon, Chiara. I can’t ignore your brother’s death threaths.” huminga ako ng malalim saka niyakap ang kaniyang braso.

“Sige naman na, gawin mo ito for me.” pakiusap ko at napairap siya at hindi umimik. Napasimangot ako ng talikuran niya ako.

Agad ko siyang hinila pagkuha ko ng isang scoop ng flour at agad kong tinapon sa kaniya, gulat itong tumingin sa akin.

“Are you trying to start a flour fight? What are you, twelve?” saad niya saka nito pinunasan ang pisngi. Hindi ko siya pinansin at sunod-sunod ko siyang pinaliguan ng harina. This time punong-puno na ang kaniyang suit, napahawak ako sa labi ko para pigilan ang matawa ng malakas.

“Boo! Wala ka talaga. You’re the most serious person I’ve ever met.” natawa siya ng mahina saka napailing sa akin, kumuha muli ako ng harina pero agad siyang lumapit sa akin para pigilan ako pero imbes na mapigilan ako ay tumapon iyong hawak ko sa mukha ko, sunod-sunod akong napaubo.

Seryoso ko siyang tiningnan ng mapansin ko ang pagpipigil niyang matawa. “I’m sorry.” pigil na tawa padin niyang sabi saka ito kumuha ng tissue para ipunas sa mukha ko.

Natatawa nalang talaga ito sa itsura ko ngayon, mukha siguro akong clown sa paningin niya. Sunod nitong pinunasan ay yung buhok ko habang ako ay nakatitig lang sa kaniya.

“Payag ka na ba?” tanong ko at huminga ito ng malalim.

“May magagawa pa ba ako? Alangan namang palayasin ko pa siya pagdating niya dito.” napangiti naman ako.

“Thank you so much.” malambing kong sabi sa kaniya saka ito niyakap ng mahigpit at sininghot-singhot ko pa ang suit niya.

“Kailangan mo ba ng tulong ko?” tanong niya habang tinitingnan ang ginagawa ko.

“Nope, kaya ko na ito. Pahinga kana muna, then tawagin nalang kita kapag ready na.” sabi ko at tumango ito saka umakyat na nga siya.

***

That evening, the tension in the dining room is so thick I could cut it up and serve it as a dish.

“Wow. Everything looks delicious, Chiara. I had no idea you were such a good cook.” my brother smirks and speak up.

“Neither did I. Is that the Montello influence on you? I hope that’s all the influence they have on you.” sarkastikong sabi ni Kuya kaya nagkatinginan kami ni Solenn, nilingon ko din si Ethan sa tabi ko na masama na ang expression ng mukha pero sinusubukan nitong huwag patulan si Kuya. Tiningnan naman ako ni Ethan na parang sinasabi niya na tumatahimik lang siya dahil sa akin.

Huminga ako ng malalim saka pinilit ngumiti kay Kuya. “They say you should never talk politics at the dinner table. That rules applies to family politics too, doesn’t it?” natawa naman si Kuya sa sinabi ko.

“Kailan ba sumunod sa mga rules ang mga Bianchis? Parang bago sa akin yon, ah.” pumikit ako ng mariin saka tiningnan siya ng seryoso.

“Okay, Kuya Enzo. This is your first warning. I invited you here with the best of intentions. I hope you came with them.” napailing ito.

“Is it time for the guilt trip already? And we’re only on the first course of the night..”

“You’ll be lucky if you make it to the next course, unless you start to control your mouth.” hindi na napigilan pang magsalita si Ethan kaya agad kong hinawakan ang kamay niya.

Habang si Solenn naman ay humarap kay Kuya Enzo at hinawakan naman nito ang balikat nito kaya parang nabawasan ang tension sa kanila.

“Enzo, maybe you should tell to my brother about your trip to Sicily. I’m sure he’d like to hear about it.” nangunot ang noo ko.

“Paano mo nalaman ang trip ni Kuya sa Sicily? Hindi ko alam na kilala mo na pala ang Kuya ko ng sobra.” she shakes her head and smiles.