ဂျွန့်ဘက်က ကမ်းလှမ်းချက်အား
ယူဂျောင်ဟွန်းငြင်းဆိုခဲ့ခြင်းအပေါ်
ထူးထူးခြားခြားအတွေးတော့ မရှိခဲ့။
အဆိုးထဲကအကောင်းပဲဟုလည်းတွေးမိခဲ့သည်။
ထပ်မံ၍လည်း ပတ်သတ်စရာမလိုတော့ချေပြီမို့
ဒီကိစ္စရပ်ကိုလည်းဂျီမင်အပေါ် အသိပေးရန်
ဂျွန်မကြိုးစားတော့။
ပြသာနာတွေကြား အဆင်ပြေရန်
ကြိုးစားနေရသည့်အထဲ မလိုအပ်ပါဘဲ
စိတ်မထင့်စေချင်။
ခပ်အေးအေးဖြစ်ပျက်သွားသည့်ဆက်ဆံရေးက
လက်ရှိရောက်ရှိနေသော တောင်ကိုရီးယားရဲ့
ဆောင်းဥတုထပ်ပင်ပို၍အေးသည်။
တစ်ခန်းထဲအတူတူရှိ၊
မျက်နှာချင်းဆိုင် အတူတူထိုင်နေကြရင်းမှ
ခပ်နွေးနွေးစကားတွေကိုထဲထဲဝင်ဝင်မပြောဖြစ်တော့။
မပြောချင်တဲ့သူနဲ့မပြောနိုင်တဲ့သူတို့ရယ်က
မျက်လုံးချင်းပင်မဆုံဖြစ်တော့။
" ငါ...တစ်ယောက်ထဲအိပ်ချင်လို့..."
" အာ..."
အိပ်ခန်းတံခါးလက်ကိုင်ကို တွန်းဖွင့်ဝင်လာသည့်
ဂျွန့်ခြေလှမ်းတွေက အလုံးစုံ ငြိမ်သက်
ရပ်တန့်သွားသည်။
ဝိုင်းစက်နေသည့်မျက်လုံးတွေက
ညှိုးငယ်လျက်သားဖြင့် အိပ်ရာတွင်
လဲလျောင်းနေသည့်အတ္တလေးအားစေ့စေ့စပ်စပ်လည်း
ကြည့်မိပြန်သည်။
" ဒါဆို မီးမှိတ်ပြီးအိပ်တော့လေ...
စောင်လည်းသေချာခြုံထားဦးနော်..."
" အင်း..."
အခန်းတံခါးအား စေ့ပိတ်လိုက်သည်။
အခန်းအပြင်မှဆိုဖာဆီတွင် တစ်ဦးထဲ
အတွေးတွေများရင်းလူးလိမ့်ရင်းသာ မိုးတွေ
လင်းသည်။
ပြောင်းလဲခြင်းမရှိသည့် အေးစက်ခြင်းတွေက
အချိန်တွေကိုလျင်မြန်စွာကျော်လွန်စေသည်။
" အိပ်ပျော်ရဲ့လား ညက...."
မျက်နှာချင်းဆိုင်လျက် မနက်စာစားနေကြစဥ်
တိတ်ဆိတ်နေခြင်းကိုဂျွန့်က စတင်ဖြိုခွင်းသည်။
" မိုးလင်းမှအိပ်ပျော်သွားတာ... အိပ်ရာက
နည်းနည်းစိမ်းသွားလို့ထင်တယ်..."
ဘာမှမဖြစ်ဟန်ဖြင့်တစ်ဖက်က
ခပ်အေးအေးပဲ တုန့်ပြန်သော်ငြားဂျွန်က
လက်ထဲမှဇွန်းနှင့်ခက်ရင်းပင် ရပ်တန့်သွားသည်။
မနက်စာစားခြင်းကိုအာရုံလွှဲကာ
မနက်ခင်းတစ်ခုရဲ့အစိုပြေဆုံး မျက်နှာဖူးဖူးလေးကို
တစ်ချက်မျှသေချာကြည့်မိတော့ အေးအေးလူလူပဲ
မနက်စာစားနေပါသည်။
