MİNEL

🐤34🐤

3900 kelimelik bölümle geldimmm

Sizi bekletmemek için düzeltmeden atıyorum, umarım çok yanlış yokturrr

2900 oy, 1750 yorum çok güzel olurrrrr
(Yorum kasmak için anlamsız yorumlar atmayın canlarımmmm, rica ediyorumm)

Ayyy nasılsınız bu aradaaa?

İyi okumalarrr

Ehehehe

ÖNEMLİ NOT: Kalp hastası olduğunu söyleyen bir okuyucu vardı, eğer bunu okuyorsan lütfen bu bölümü okuma. Vakti geldiğinde sana söyleyeceğimi söylemiştim, şimdi söylüyorum, lütfen bu ve bundan sonraki birkaç bölümü atla.

.
.
.

Imposiblety'den

"Babamın işine gidiyoyuz tavşan. Ona hediyemi veyicem. Sonya, sonya, şey, hayamya amcamyaya bakıcam. Sonya babacımya evimise gidicez. Babama eybişeyeyimi gösteyicem."

Gökhan'ın olduğu kata gelmeden bunları söylüyordu Minel. Gülten, Raif ve o; asansördelerdi. Korumalar da yine yanlarındaydı, Raif onlardan ayrılmamak konusunda katıydı, kısacık bir anda bile ne olacağı belli olmazdı.

İstedikleri kata geldiklerinde Minel heyecanlandı, yine de Gülten'in elini bırakmadı. "Babane!.." dedi heyecanla. "Babamın yanına gidicem!"

"Evet babaannem, babanın odasının yerini biliyor musun?"

"Hıhı." dedi Minel, asansörün önündeki boş alanın sağını işaret etti. "Oyda. Cam yeyin yanında."

"Evet canımın içi."

Yavaşça oraya adımladılar, Raif şirkete ayak basmadığından beri yapılan dekoratif değişikliklere bakıyordu. Pek bir şey değişmemişti ama senelerini, binlerce saatini burada geçirince en ufak değişimi bile fark ediyordu kahveleri.

Gülten Gökhan'ın odasının önüne gelince kapıyı çaldı, bir şey söylemek için ağzını açtığındaysa Minel'in konuşmasıyla sustu. "Babacım, geyebiyiy miyim?"

Oradaki birkaç kişinin bakışları enerjik sesi dolayısıyla kıza döndü, Gülten'in de onunla olduğunu görünce önlerine döndüler hemen. Gülten yumuşak tavırlı, şefkatli bir kadın olabilirdi ama ne olacağı belli olmazdı, torununun izlenmesinden hoşlanmayabilirdi.

"Gel güzeller güzelim."

Minel bunu bekliyormuş gibi kapıyı açtı, bir kolu tavşanında olduğu için zorlansa da halletmişti. İçeri girince Gökhan'la göz göze geldi, adam tebessüm ediyordu, kızını görür görmez sandalyesinden kalktı.

"Bu ne güzel sürpriz güneşim?"

Kız çocuğunu kucakladı, Minel gülümseyip kollarını babasının boynuna sardı. "Seni çok ösyedim babacım. O yüsden, şey, o yüsden geymek iştedim."

Gökhan kızının bebek kokusunu içine çekti, saçlarından ve şakağından birkaç kez öptü. "İyi ki geldin bebeğim benim." dedi sadece saatler içinde kızını bu kadar özlemesine inanamayarak.

Gülten onların bu halini gülümseyerek izlerken Raif de içeri girdi, yolda birkaç çalışanla sohbet etmişti. Korumalar odanın kapısının önünde beklerken yavaşça kapıyı kapattı.

"Biz de geldik oğlum, buradayız."

Minel başını babasının boynundan kaldırdı. Kendisi yeni gelmemiş, bugündür dedesiyle değilmiş gibi karşıladı Raif'i. "Hoş geydin dede."

Gökhan sırıttı kızının bu haline, boynundan öptükten sonra "Benim kızım benim yerime karşıladı sizi." dedi sandalyesine kucağında Minel'le otururken.