Book of Us (MaColet)

ACCIDENT: XXXVIII

MALOI's POV

I just received a call from gwen na dinala sa ospital si mikha, unti unting nanlambot yung pagkatao ko after ko ibaba yung call. Lahat ng guilt na pwede kong maramdaman ay nararamdaman ko ngayon.

I got back beside colet and nung tinanong niya ko kung anong nangyari I break down

"si mikha nasa ospital"

I saw her shocked face, sobrang nagulat siya at ganun din naman ako. I didn't expect this to happen. I blame myself from letting mikha go alone, sana kahit saglit sinamahan ko siya. I know rejection is one of the most painful thing a human can experience. Sana hindi ako umuwi agad, edi sana hindi to nangyari.

"go to mikha" colet said, I sense a strong feeling between sadness dahil kaibigan na din naman niya si mikha and jealousy because I'll go to her

"but uyab" I put my hand on her shoulder pero kinuha niya to para halikan

"mikha needs you" at this moment i see a hint of pain in her eyes, magsasakitan nanaman ba tayo? wala pa nga tayong nasisimulan pero eto nanaman

"pero pano ka?"

"mikha needs you more than myself"

"huh? pero ikaw kailangan ko"

"go to mikha"

Nasasaktan ako! the fact that colet keeps pushing me to go with the person I didn't love. The fact that I want to stay with her pero pinapaalis niya ako sa tabi niya, it hurts.

"hmm okay" I was about to go out of her house but she stopped me

"hatid kita" I nodded nalang para wala na kaming pag usapan

The travel on the way to hospital was so silent, just the sound of engines rolling down the street. Walang nagsasalita, walang gusto magsalita.

I wanna cry so bad, this day was too much for me.

We make it at the hospital with just a few minutes, hindi naman kasi siya malayo. Pinagbuksan niya din ako ng door and inalalayan ako bumaba.

"sama ka?" tanong ko pero umiling siya

"hindi na"

I was about to hug her pero iniwasan niya ko, bakit? siya naman may gusto nito ah. She's the one that wants me to go here.

Hindi ko nalang pinansin and tumalikod na ko without saying a word, ayoko lang talaga na maging panget yung end ng araw namin ngayon.

"maloi, if mikha needs you choose her" sigaw niya

And that's it, hindi ko na talaga nagawang lumingon sa kanya dahil tumulo na yung mga luha ko. Ilang iyak pa ba yung gagawin ko para maintindihan mong hindi si mikha kailangan ko colet? Akala ko ba okay na tayo? Akala ko ba sigurado ka na sakin?

I walked down the corridor shaking, nanghihina ako hindi dahil sa nangyari kay mikha. Nanghihinga ako dahil parang ako pa yung kailangan mag push sa nagsisimulang relationship namin ni colet para umayos.

Naupo ako sa malapit na bench dahil I know anytime soon bibigay na yung tuhod ko. Doon ako umiyak.

Bahala nang may makakita sa akin dito, wala na akong pakialam pa

"pano ako lalaban colet? kung ikaw mismo ayaw mo kong ipaglaban?"

Nakaramdam ako ng kamay na pumatong sa balikat ko and I saw there gwen standing.

"Tahan na" tumabi siya sa inuupuan ko mukhang pagod

I hugged gwen, a tight hug at doon umiyak sa balikat niya.