A Fatal Desire [Completed]

35

Chapter Thirty-five

SOMEONE

"What should we do right now?" She's facing back and forth. Mas nag-aalala pa ito kaysa sa akin.

Vigénere Blaine is now in danger. She's facing the wrath of the Del Fierros. I flick my tongue out of annoyance because she keeps on pestering me. Hindi ako makapag-isip ng maayos.

"Hooyy! Nakikinig ka ba sa akin?!"

Naningkit ang mga mata ko.

"Will you shut up, Andromeda?!"

She startled from my sudden outcry that causes her to stop from her trance. She immediately take a seat.

"Nag-aalala lang naman ako sa kaniya. Isipin mo naman 'yong kalagayan niya"

"Kung may mas nag-aalala man dito ako iyon" Binalingan ko siya ng tingin. Pinandilatan ko ito ng mata. Naitikom niya ang bibig at umiwas ng tingin.

Ibinalik ko ang tingin sa bintana at napatitig sa malawak na lupain na napapaligiran ng nagtataasang mga punong-kahoy. Ininom ko ang natitirang alak sa baso.

"Ang dami na nga niyang pinagdaanan diba? You also insisted that I should train her hard. That wasn't just hard, it was deadly. Luckily, she survived it"

"Because the blood that runs through her veins is from the most strongest assassin in the underworld" I turn my gaze over her and slowly walk towards the center table. Ibinaba ko ang basong hawak ko sa mesa. "Stop worrying about her. She will always be safe as long as I am alive, Andromeda"

"I know that but you're not with her right now. She's all by herself"

I look at her and she avoided my gaze.

"Is she still in the old house right now?"

"Yes. Sabi sa akin kanina ng bata ko ay nandoon pa rin siya sa bahay"

I nodded. "He's quite good huh. Himala at hindi pa rin siya nahuhuli hanggang ngayon. Saan mo ba 'yan napulot?"

Ngumisi siya saka ipinag-cross ang mga paa.

"Remember the teenage boy that I used to spy Vidanez?"

"Iyong batang lalaki na may sakit ang nanay at kailangan ng malaking pera para maipagamot ito?"

"Exactly! Iyong muntik ng patayin ni Vigénere ng minsang magtagpo ang landas nila ni Vidanez" Then she laugh. Tss.

"Where is he hiding right now?"

Tumayo siya saka gumuhit ang malaking ngiti sa labi.

"In the house's basement"

EASTRELLA

"Ephaim"

I called him from behind. He is standing in the lobby of his company. Isang linggo siyang nagmukmok, hindi kumain ng maayos, wala ring tulog, at hindi kinakausap kahit sino sa mga kaibigan niya.

Kahit ako ay hindi niya manlang nagawang kausapin. Ayos lang naman sa akin iyon dahil ang mas mahalaga sa akin ay ang makitang maayos na siya ulit kahit papaano.

He is finally back.

Napalingon siya sa gawi ko kaya'y nagmadali akong tunguhin ang kinaroroonan niya. Napangiti ako pero unti-unti rin itong naglaho ng tuluyan kong masilayan ang itsura niya.

Marami ang nagbago, bagong gupit ang kaniyang buhok, halata ang pangingitim sa ilalim ng mga mata niya at namayat. Wala na rin ang kislap at sigla sa mga mata niya na lagi ko noong nakikita. The sunshine is no longer there. Naglaho iyon na parang bula.