A Fatal Desire [Completed]

38

Chapter Thirty-eight

EPHRAIM

Nakatitig ako sa kaniya at sinusundan ang bawat galaw ng kamay niya. Orzin Cortez is the acting Chief Executive Officer of SoulSmithMedia. It was so sudden, nalaman ko lang ito ng tumawag ang secretary ni Mr. Monrovia sa akin kahapon ng umaga.

Nakakapagtaka lang na bago na rin ang secretary ni Mr. Monrovia. Ang sabi sa akin ng new secretary niya ay nagpakasal na raw ito at nag-resign sa kaniyang trabaho.

Mr. Cortez is handling the company for the meantime since Mr. Monrovia is running for congressman.

For the short period of time, we shared a lot of informations about each other. Aside the details of our companies we also talked about our personal lives.

Orzin Cortez holds the biggest mining company here in the Philippines. He is 62 years old now, he had a spouse but she died 3 years ago because of Lung cancer. They don't have a child kaya't nag-iisa na lang siya ngayon. I also discovered that he had a sister pero namatay rin ito.

Her sister was Eliza Cortez. Nalaman ko na pamangkin nito si Vigénere. Akala ko ay nagsisinungaling lang siya pero nagpakita ito ng mga patunay.

Akala ko ay wala ng kamag-anak si Vigénere pero mayroon pa pala. Hindi ko akalain na sobrang liit ng mundo sa pagitan namin at ang taong konektado sa kaniya ay nakatagpo ko.

May sinabi siya sa akin na ayaw kong paniwalaan pero dahil sa mga ebidensiyang nakita ko ay napatunayan kong totoo ito.

Vigénere Blaine killed her own mother when she was 11 years old and it was his sister. I didn't believe it but when he showed me a pictures and cctv footage about what happened, naniwala na rin ako. He told me that Vigénere's father covered his sister's death. Itinago nito kay Vigénere ang katotohanan na siya ang pumatay sa sarili niyang ina.

A doctor injected her a medicine that will make her memory forget a certain event in her life. After I heard those I got furious. Hindi ko akalain na ganito pala kalalim ang kasalanan na mayroon ang tatay niya sa pamilya ng mga Cortez.

Hindi ko rin matanggap na nagawang pumatay ni Vigénere sa murang edad at sariling nanay pa niya talaga.

After he professed everything, the only thing that I feel right now is anger and hunger for justice. Naramdaman ko rin kasi 'yong sakit na pinagdaanan niya dahil pinatay rin ni Vigénere ang tatay ko.

Kaya't nagdesisyon akong makipagkasundo sa kaniya para mahanap si Vigénere. Ayokong humingi ng tulong sa Empire; kay lolo o kay insan man dahil paniguradong mababaw na parusa lamang ang matatanggap niya.

Ayoko ng ganun. Gusto kong pagdusahan niya ang ginawa niya, gusto kong pagbayaran niya ito.

Sa ngayon kasi wala na akong ibang maramdaman sa kaniya kung hindi matinding galit.

Tila isang kandila na unti-unting nawalan ng siga ang puso ko, nanlamig na ito at nawala ang init.

Hindi na ito katulad noon.

"Masaya ako na pinaunlakan mo ang imbitasyon ko" He said as we settled down in our seats. He motion his hands and pointed towards the cup of tea.

Kinuha ko ito uminom roon. Marahan ko itong ibinalik sa mesa.

"Napag-isip-isip ko na may punto rin naman kayo" Wika ko. "Kaya't tinatanggap ko na ang inaalok niyo sa akin"