Yabancı gelin | [G×G]

Bölüm 31.

Araba evin önünde durduğunda ilk önce ben indim ve bekleme yapmadan eve doğru ilerlemeye başladım. O da arkamdan inip, peşimden gelirken arabanın düğmesine basarak kapıları kilitledim. Katharine hemen bir adım gerimde gelirken, "Смотреть, yanlış anlamanı istemiyorum, gerçekten onunla görüşme amacım öyle bir şey değildi." diye başladı.

Heyecanlı ve hızlı konuştuğu için kelimeleri yanlış telaffuz ediyor ve Rusça aksanını daha çok belli ediyordu. Fakat bu söyledikleri beni sakinleştirmek yerine elbette daha da sinirleniyordu. Fakat malumdur ki, sinirli olma sebebim onunla görüşmesinden çok, bunu benden gizli yapmış olması. Bunun ne kadar güven kırıcı olduğunun farkında mı?

Tabii ki değil. Öyle davranıyor ki bazen beni çileden çıkarıyor. Sanki bu konulardan hiç anlamıyor da küçük bir çocuk gibi davranıyordu.

Onu dinlemeden eve girip, kabanımı çıkardım ve üst kata doğru ilerlemeye başladım. O da aynı şeyleri tekrar edip tekrar arkamdan koştur koştur gelirken, "Я клянусь, sadece son kez onunla görüşme amacım bunu bitirmekti. Aklımda sürekli bir Слово «Я желаю» ile yaşamak istemiyordum." diye konuşmaya devam ediyordu. Baştaki ve ortadaki Rusça sözleri anlamamıştım bile.

«Yemin ederim, keşke kelimesi»

Muhtemelen yaşadığı gerginlikten dolayı beynindeki Rusça ve Türkçe bilen kısımlar tamamen birbirine girmişti, fakat umrumda değildi. Onunla öyle kolay iletişime geçip, affetmeyecektim.

Üst kata girdiğimde peşimden girmek istedi. Fakat ben elimi onun göğsüne yerleştirip, geriye doğru ittim ve kapıyı kapattım, ardından da kilitledim. Katharine'nın kapının arkasından, "Masal, ben gerçekten özür dilerim." dese de, kapıyı açmadım.

Kaşlarımı çatarak kapıdan uzaklaştım. Yaptığı şeye karşı sakin bir tepki verirsem muhtemelen bunu tekrarlayacaktı. Şu anda fazlasıyla sinirliydim zaten, fakat ona da inanıyordum. Yanlış bir şey yapmazdı, ama aynı zamanda keriz de değildim. İyi yapmışsın aferin diyerek alnına bir öpücük kondurup ona sarılmayacağım. Bir cevap ateşiyle onu susturmam gerekiyordu.

Dolabı açıp fazla kalın olmayan bir örtü ve onun elime geçen birkaç kıyafetini seçip elime topladım. Ardından tekrar geri dönüp kapıyı açtım ve direkt olarak elimdekileri kapı önünde bekleyen Katharine'ya itekledim.

Katharine şaşkınca ona iteklediğim kıyafet ve örtüyü tutarken, "Подожди, ты серьезно?" diye sordu şaşkınlıkla.

«Bir dakika, ciddi miydin?»

Ne dediğini pek anlamamıştım fakat sonda geçen ciddi kelimesini bildiğim için sorusunu belli belirsiz tahmin etmiştim. Bu yüzden, "Gayet ciddiyim. Havada bulut, Olivia ile görüşen sen benimle yatmayı unut." dedim ona.

Katharine dudağını büzüp, "Ama konuşmadık ki, anlatmama izin vermiyorsun." dedi acıtasyon yaparak.

Ona gözlerimi devirip, kollarımı göğsümde birleştirirken, "Pardon ya, bana artık Olivia yok diyen karımın sabahı gidip onunla görüşmesine olan açıklamasını dinlemek istemiyorumdur belki de." dedim. Sinirden cümlenin nasıl olduğunu da anlayamıyordum zaten.

Kararlı ve ciddi olduğumu gören Katharine, "Misafir odasında uyumak istemiyorum." dedi.

Onun bu dediğine güldüm. Misafir odasında uyuyacağını düşünmüyordur herhalde? Çünkü arabada gayet net bir şekilde 'koltuk' kelimesi geçmişti. Bu yüzden küçük bir hatırlatma amacıyla, "Misafir odasında uyumayacaksın. Direkt alt kata inip, salondaki koltukta uyuyacaksın." dedim ona.

Katharine bunu duyduğunda gözleri genişledi. O koltuk rahat olabilirdi, fakat sadece birkaç saatlik. Çünkü birkaç saatten fazla uyuduğunda sırtın ağrımaya başlıyordu. 8 saat orada uyuyacak Katharine muhtemelen yarına yaşlanmış bir dede gibi uyanacaktı.