Miłość przezwycięży wszystko, nawet śmierć

Rozdział 2 cz.1

Zrozpaczona Tauriel biegła przed siebie, nie wiedziała gdzie jest. Z jednej strony chciała wrócić do królestwa, ale z drugiej nigdy więcej nie chciała ujrzeć swego króla i Legolasa, po prosty była na nich wściekła. Chciała udać się jak najdalej, by nikt jej nie znalazł. Nagle się zatrzymała, z oczu lały się łzy, przez co nic nie widziała. Załamana usiadła pod drzewem i pogrążyła się w rozpaczy, nawet nie zauważyła, że coś niebezpiecznego zmierza w jej stronę.

***

Legolas nie wiedział co robić, pobiec za elfką czy zostawić ją i wrócić do królestwa. Ta druga myśl wydała mu się straszna

- Przecież nie zostawię jej samej - szepną do siebie.

Czuł, że musi teraz przy niej być, miał dziwne i niepokojące wrażenie, że coś jej grozi. Zaczął biec w stronę, w którą udała się Tauriel, miał nadzieje, że znajdzie ją całą i zdrową. Po krótkim biegu ujrzał około 50 orków.

***

Tauriel usłyszała ciche odgłosy kroków, z każdą chwilą stawały się coraz głośniejsze. Teraz była pewna, że byli to orkowie. Elfka gwałtownie wstała, wzięła łuk, sztylet i zaczęła wchodzić na drzewo. Po chwili ujrzała dużą grupę stworów

- Stać - krzykną jak można sądzić ich dowódca - czujecie?

- Elfickie mięso - powiedział ork podchodząc do wodza.

Cała grupa zaczęła chodzić wokół drzewa, na którym siedziała elfka "Oby nie popatrzyli w górę" - pomyślała. Jak na złość właśnie w tej chwili jeden z nich się tam spojrzał.

- Siedzi na drzewie! - krzyknął. Reszta orków podbiegła i próbowała wejść na drzewo " Jestem bezpieczna, orkowie nie umieją się wspinać po drzewach". Tauriel odetchnęła z ulgą. Jedno pytanie siedziało jej w głowie ILE CZASU BĘDZIE TU SIEDZIEĆ I CZY ORKOWIE JEJ NIE ZŁAPIĄ

****************************************************

Na razie króciutki rozdział. Jak mówiłam jest już trochę więcej akcji, drugą część tego rozdziału dodam wieczorkiem, bo idę do pracy, bo przecież trzeba uzbierać na laptopa przez wakacje :D