Tears of Alone Wife

CHAPTER 5

Nanlabo ang mga mata ko habang hinahanap ang phone ko. napahikbi ako sa sakit na nararamdaman ko, I already expected this but I didn't see it coming right now. kahit nanlalabo ang mga mata ko dahil sa luha ka agad kung tinawagan so Chloe, and poured my heart out.

"Chloe, Silvia wants my father to chose between me and her. I didn't wanna hear my father's answer dahil baka masaktan lang ako. C-chloe ang sakit, ang sakit sakit I expected it naman na eh, but I didn't see it coming right now. ang sakit pala pag unwanted daughter ka, ang dali dali naman kasing pinalitani ni daddy si mommy. kahit noong Buhay pa siya may kabet na ka agad siya eh paano na ako nito?" para akong bata na nagsusmbong sa magulang. halos hikbi lang ang maririnig sa buong sulok nang kwarto ko. nalimutan Kona ang gutom ko dahil sa pag iyak ko.

hindi naman sumagot ang nasa kabilang linya.

"Chloe nandyan ka pa ba?"

"Go on poure your heart out, I will listen to you." ka agad kung nilayo sa taenga ko ang aking cellphone saka tiningan kong sino ang tinawagan ko.

it's fvcking Kairus, I didnt remember registering her number on my phone, fvck masakit na nga yung dibdib ko dumagdag pato.

"Sorry wrong number." papatayin ko na sana ang tawag nang magsalita ang nasa kabilang linya.

"Wala kang dapat ikatakot Anna, nandito na ako." hindi ko na sinagot pa ito saka binabaan nang tawag.

I felt so stress, dahil sa mga nangyari shít. hindi ko talaga makontrol ang emosyon ko kaya naisipang kong lumabas at magpahangin muna. sinubokan pa ako ni daddy na kausapin pero nagpatuloy lang ako sa paglalakad na parang walang narinig saka pumasok sa aking sasakyan.

Para akong wala sa sarili habang nag d-drive dahil sa kalutangan ko  nabangga ako, mabuti nalang na lihis ko nang direksyon ang sasakyan ko kaya sa puno ako tumama mabuti nalang walang ibang taong nasaktan. fvck bakit ba ako nagpapakam@tay, ramdam ko ang pagtulo nang pulang likido sa mukha ko.

kahit nahihirapan akong abutin ang phone ko sinubokan ko parin. wala na akong pake kung sino ang matawagan ko basta lang makahingi nang tulong.

"H-help." nahihirapan akong magsalita dahil sa kirot na nararamdaman ko. I feel like my head is spinning.

Rinig ko ang bulongan nang mga tao sa paligid ko atsaka tunong nang ambulansya bagp ako mawalan nang malay.

Nagising ako sa pinaghalong amoy nang gamot, I hate hospitals. hindi ko talaga kayang mamalagi sa mga ganitong lugar, it reminds me of something. I scan my surroundings babangon sana ako nang mapaigik ako sa sakit nang ulo ko at dibdiban ko. shít nabalian yata ako nang ribs.

Napahiga nalang ako ulit saka mariin na pinikit ang mata. I could never stay in place like this. ramdam ko ang pagbukas nang pinto at bumungad sa akin ang nag aalalang mukha ni daddy.

"For pete sake Anna, what did you do to your self?" I just rolled my eyes on he's remarks, if I know nagdidiwang na ang kalooban nang Silvia nato.

Nakangisi ito sa aking harapan na para bang nakakatuwa para sa kanya ang pagkaratay ko dito sa hospital. sarap talaga sampalin nang babaeng to.

"I wanna go home dad." walang emosyon sabi ko kahit masakit pa ang bandang dibdib ko ay pilit kong hinila ang dextrose na nakatusok sa kamay ko.

"Anna, stop it! hindi ka pa puwedeng umuwi you broke your ribs. mabuti nalang hindi na apektuhan ang utak mo sa impact nang pagkabangga mo sa puno."  nakukonsome nakatingin ito sa akin.

"I told you Anton, you should decipline your daughter properly." napairap nalang ako sa hangin.

"I don't care." pilit akong tumayo kahit para akong nahihilo sa sakit nang dibdiban ko.

Matutumba na sana ako kaya hinanda kona ang sarili kong kainin nang lupa nang may biglang sumalo sa akin na matipunong braso. it's Kairus, he gently carry me back to my bed saka ako pinahiga ulit.

"It's a good thing na nandito ka Kairus, maybe Anna would listen to you." nakangiting sabi ni daddy, tumingin nami si Silvia sa kanya na parang di makapaniwala.

"You can go home tita, tito, ako napo ang mag babantay kay Anna." magalang nitong sabi saka umopo sa gilid nang kama ko.

Pinikit ko nalang ang mga mata ko dahil wala akong lakas para makipag away sa kanya kaya hinayaan ko nalang siya. naramdaman ko naman ang paghawak nito sa kamay ko.

"I think we should get married sooner, because I heard from my mom that before your marriage you must not wonder around or something bad will happened to you. I think that's true so from now on you should only stay in your home don't go out and if you need something just call me." napakunot naman ako sa noo.

g@go bato o baka naka shabú? naniniwala talaga siya diyan? atsaka sino ba siya para utosan ako, ni hindi panga kami kasal ang rami nang bawal saka wala naman akong planong magpakasal sa kanya. I will dith him like how he humiliate me when he rejected my feelings.

"I don't wanna talk about that, Kairus so please be lenient and stop bothering me with your nonsense opinion." mataray kung sabi saka humiga patagilid.

"Excuse me that's not nonsense, look what happened to you. mabuti nalang maraming tao doon at nakita ka nila, if not your probably —" hind na niya natuloy ang sasabihin nang samaan ko siya nang tingin.

"Labas!" Galit kong sigaw saka tinuro ang pinto.

If he can't let me sleep properly then might as well kick her out. I want a peaceful souronding and if he cant give that then he must go out.

"What? I can't leave you here alone." matigas na saad nito kaya tinaasan ko siya nang kilay.

"Yes you can, sanay na ako na mag isa kaya lumabas kana kung ayaw mong magwala ako dito." nagbabanta sabi ko, tho I'm not bluffing.

"Anna, please." I just rolled my eyes at him and signed him to go out. wala naman itong nagawa kondi lumabas. "if that's what you want." hindi ko inakalang susunod talaga siya.

I felt bad, very very bad.