CİNİN AŞKI

35.BÖLÜM

KRAL AKHİLLEUS

Saraydaki kabile reisleriyle savaş stratejilerini tartışırken, birden kalbimde bir sızı hissetim..

Sızı yavaş yavaş kendini büyük bir ağrıya çevirmişti..

Elimi kalbime götürdüğümde dudaklarımın arasından tek bir kelime döküldü "Saye.."

"İyimisiniz kralım?"  Diye sorulduğunda acıyı saklamak için derin bir nefes aldım..

"Siz devam edin, ben hemen geliyorum" diyerek hızla salondan ayrıldım, kalbimdeki acı her adımımda daha da büyüyordu

Kalbimin acısı git gide çoğalmaya başlamıştı..

Aklımda sadece Sayem vardı, minik karım, Kalopsia'm...acımı bir kenara atıp direkt insan alimindeki evime gittim..

Evin içinde birden fazla enerji vardı, sayenin enerjisini çok zayıf hissediyordum, bu durum kalbimin ritmini bozmuştu, nefes aldıkça ciğerlerime bıçak saplanıyor gibiydi..

Bakışlarımı yatak odasında gezdirdiğimde  yatakta'ki kanı görmemle beynimden vurulmuşa döndüm, o an tüm dünyam karardı, yutkunmak istedim ama boğazımdaki yumru buna engel oluyordu..

"Saye" sesim fısıltı gibi çıkmıştı..

Yavaş adımlarla yatağa yaklaştığımda zemindeki kanlı ayak izlerini görmemle koşarak çıktım odadan..

"SAYE! Diye haykırdım, ama ses vermedi.

Koşarak hem karıma sesleniyorum hemde onu arıyordum.

"SAYE!" ses yoktu

Salona kuşup "sa.." sesleneceğim sırada yerde kanlar içinde,hareketsiz bir şekilde yatan sayeyi görmemle adımlarım durmuştu..

Kalbim hiç olmadığı kadar hızlı atıyordu, ama bu kez heyecan'dan değildi kaybetme korkusundan dı..

Sayeyi yerde kanlar içinde görmemle kalbim daha bir şiddetli ağrımaya başladı..

"Saye" diye bilmiştim, sesim fısıltı gibi çıkmıştı

Titrek adımlarla yanına gidip karımın küçük kanlı bedeninin yanına diz çöktüm..

"Sayem" diye bildim titrek bir sesle. İlk defa sesim titriyordu..

Korkuyordum nefes alamadığını hissedeceğim diye ödüm kopuyordu, titreyen elimi yavaşca burnuna götürdüğümde hiç bir şey hissetmedim..

Gözlerim dolmuştu.. sanki kalbim durmuş gibiydi..

Kulağımı kalbinin üstüne koyduğumda kalbinin zayıfta olsa attığını hissedince derin bir nefes alabilmiştim..

Vakit kaybetmeden karımı kucağıma aldığımda bakışlarım bir an için karnına gitti..

O narin elinin üstünde oğlumun küçük siyah tırağını görünce yutkundum..

Fazla vakit kaybetmeden direkt kendi alemime gittim..

"Şifanı çağrın!" Diye kükredim adete..

"Dayan güzelim, yalvarıyorum biraz daha dayan"

"Saye..." Armisin sesi geldiğinde öfke ve korku arasında sıkışıp kalmıştım..

Şuan hiç kimse umrumda değildi, odama gidip direkt sayemi yatağa yatırdım. Şifancıda hemen gelmişti..

"Eğer ona bir şey olursa, seni yaşatmam vesnan!" Diye bağırdım.

Kime bağırıp kimden hesap soracağımı şaşırmıştım, beynim durmuş gibiydi, ben karımı kaybedemezdim, onsuz bir hiçtim..
.
.

Deli gibi saçlarımı çekiştirip duruyordum, hepsi benim hatamdı, onu evde tek bırakmam benim salaklığımdı.