ရင်ခုန်သံ နတ္ထိ { Completed ✅ }

အပိုင်း (၇)

Luggage ထဲ အင်္ကျီတွေခေါက်ထည့်နေတဲ့သူ့ကို မောင်က လက်ပိုက်ကာစိုက်ကြည့်နေသည်။

" ဘာလုပ်ဖို့အများကြီးပြန်သယ်သွားမှာလဲ။ မင်း မဟုတ်လည်း နောက်တစ်ပတ်ကျပြန်လာအုံးမှာကို "

" ဗျာ ... များနေလို့လား။ ဒါဆို ကျွန်တော်ထပ်လျှော့လိုက်မယ်နော် "

မောင့်အလိုကျ Luggage ထဲထည့်ပြီးသွားတဲ့ အင်္ကျီတချို့ကို ပြန်ထုတ်ကာ ဗီရိုထဲနေရာချလိုက်သည်။

" ဒီကိုလာအုံး "

သူ ပစ္စည်းတွေထည့်လို့ ပြီးစီးသွားတော့ မောင်က လက်ကိုဆန့်တန်းကာ သူ့ကို ရင်ခွင်ဖွင့်လျက် ဆီးကြိုလာသည်။

" စောစောပြန်လိုက်ရလို့ မောင့်ကိုလွမ်းနေတော့မှာပဲ "

မောင့်ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးဝယ် ခိုဝင်ဖက်တွယ်ပြီး မောင့်ကိုယ်သင်းနံ့ကို တဝကြီးရှူရှိုက်လျက် ပြောလိုက်သည်။ မောင်က သူ့ကိုပြန်လည်ဖက်တွယ်လာရင်း

" မင်း အခုတလော အရမ်းစကားများလာတယ်နော် "

" ကျွန်တော် အရင်ကလည်းဒီလိုပဲမဟုတ်ဘူးလား "

" မဟုတ်ဘူး။ အရင်ကနဲ့မတူတော့ဘူး။ အရင်က မထုံတတ်တေးနဲ့ စကားကိုလေးလုံးကွဲအောင်တောင် သိပ်မပြောတာ။ ခုရက်ပိုင်းထဲကျမှ သာလိကာအတိုင်းပဲ သွက်လက်လာလိုက်တာဆိုတာ "

" မောင်မကြိုက်လို့လားဟင် "

" ငါ့စကား‌နားထောင်နေသရွေ့ ကြိုက်ပါတယ် "

" ကျွန်တော်က မောင့်စကားကို အမြဲနားထောင်မှာပါ "

မောင့်မျက်နှာကို မော်ကြည့်ကာ ခပ်တိုးတိုးပြောလိုက်သည်။ ကျေနပ်သွားတဲ့မောင်က နဖူးကိုခပ်ဖွဖွနမ်းရင်း ဆုချလာပါ၏။

~ Ring Ring ~

သူတို့နားရှိ စားပွဲပေါ်တင်ထားတဲ့ မောင့်ဖုန်းက အသံမြည်လာတာမို့ ရောင်ဖြာ့မျက်လုံးတို့က မရည်ရွယ်ပါပဲ ဖုန်းခေါ်ဆိုသူနေရာကို အကြည့်ရောက်သွားသည်။ တလင်းလက်လက်ဖြစ်နေသည့် သူ့ရဲ့မျက်ဝန်းတို့ ‌အရောင်မှိန်ကျသွားသည်ကိုတော့ ဖုန်းဖြေဖို့ တဖက်ကိုလှည့်လိုက်တဲ့ မောင်တစ်ယောက် မမြင်မိပါလေ ...