[UNI]
〈ချန် မြို့တော်မှနေ့စဉ်ဘဝ ၃〉
တကယ်တော့ သေသေချာချာကြည့်မယ်ဆိုရင် ၊ ခုတင်ရဲ့တိုင်လေးဖက်မှာ ဆင်တူတဲ့ ရွှေသံကွင်းတစ်ကွင်းစီ ချိတ်ဆွဲထားတာကို တွေ့နိုင်ပေသည်။
ချန်ပြည်နယ်၏ ကော်ကျိုးသည် သူ၏တပ်မက်မှုနှင့် ညစ်ညမ်းသောအပြုအမူကြောင့် နာမည်ကြီးသူဖြစ်သည်။ အသက်ခြောက်ဆယ်ကျော်အရွယ်တွင် သူသည် ဆယ်ကျော်သက်များနှင့် ကစားခြင်းကို နှစ်သက်ဆဲဖြစ်ပြီး၊ သူ၏ကိုယ်ပိုင်ကုတင်ကုလားကာအောက်တွင် ထိုသို့သောပစ္စည်းများကို တပ်ဆင်ခဲ့သည်မှာ အံ့သြစရာမဟုတ်ပေ။
ကျန်းယွမ်သည် သဘာဝအတိုင်းသူ့အကြည့်နောက်ကို လိုက်ကြည့်ပြီးနောက် အနည်းငယ် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်မိသည်။
ဆွေ့ဟန် သည် မှုန်မှိုင်းသော မျက်နှာဖြင့် ကုတင်ကန့်လန့်ကာအောက်တွင် ဒူးထောက်ကာ ပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ သူက စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ ကျန်းယွမ် ရဲ့ ဝတ်ရုံစကို လက်လှမ်းပြီး အဝတ်တွေကို စချွတ်လာခဲ့သည်။
ကျန်းယွမ်ရဲ့အမူအယာပျက်ယွင်းသွားရကာ၊ အတင်းဖိခံထားရပြီး လှုပ်မရတာကြောင့် အံကြိတ်ကာသာ အေးစက်စွာ စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။
ဆွေ့ဟန်၏ လှုပ်ရှားမှုများသည် မရပ်တန့်သွားဘဲ ကျောက်စိမ်းခါးပတ်ကို ကျွမ်းကျင်စွာ ဖယ်ရှားကာ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ထုပ်ပိုးထားသော ပိုးသားအင်္ကျီနှင့် အတွင်းဝတ်ကို တခဏအတွင်း သဲလွန်စမကျန်အောင်ဖယ်ရှားပစ်လိုက်သည်။
"မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ?"
သူတို့နှစ်ယောက်ဆုံပြီးကတည်းက အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ရင်းနှီးတဲ့ဆက်ဆံရေးရှိခဲ့ကြပေမယ့် ၊တစ်ဖက်လူဟာ အမြဲ စည်းနဲ့ပြုမူလေ့ရှိနေဆဲဖြစ်ကာ သူ့အပေါ် ရိုင်းစိုင်းပြီး ယုတ္တိမတန်စွာ တစ်ခါမှမပြုမူခဲ့ဖူးပါပေ။
အခုတော့ သူ့ပုံစံကစိတ်ရူးပေါက်နေသလိုပါပဲ။
ဆွေ့ဟန်က ပြန်မဖြေဘဲ မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ မှိုင်းညို့ညို့အကြည့်ဖြင့် ပြန်ကြည့်လာတယ်။ ထို့နောက် သူက ကုတင်တိုင်ပေါ်တွင် ချိတ်ဆွဲထားသော ရွှေသံကွင်းကို ဆွဲယူပြီး ဒူးတစ်ဖက်ပေါ်တင်လိုက်ကာ ထိုအရာကို သေချာလေ့လာလိုက်သည်။
