EX Factor

Chapter 26 - Not Now

AUBREE'S POV

"Its okay Bree. I understand. Basta nandito lang ako. Naghihintay sayo."

Akmang tataliko siya ngunit agad akong yumakap sa kanya.

I felt his pain.

I want to assure him and I hug him tight.

Nanantili lang kami magkayakap. Wala ni isa ang kumakalas o nagsasalita.

"I love you." Mahina kong sabi.

Alam kong hindi pa panahon pero hindi ko na kaya na hindi it sabihin.

He hug me tight, he kiss my forehead.

"I love you more Bree. You just don't know how happy I am." malambing na sabi nito.

Kumalas kami sa pagkakayakap at dahan dahan naglapat ang aming mga labi.

It was sweet and full of love.

We are both smiling from ear to ear.

"When will you tell him?"

Napakunot pa ako bago ko naunawaan ang tinutukoy nito.

I sighed. I guess I need to do this. I already confess to Gavin and its unfair to both of them if I will lead then on.

"Tomorrow." matipid kong sabi.

Hinigpitan niya ang hawak niya sa mga kamay ko.

"Will you be alright?" Kita ang pag aalala sa mga mata niya.

"Of course." I assure him.

***
Kinakabahan ako. It almost time. Padating na si Seb.

Hindi nga lang ako sure kung saan ako kinakabahan, dahil ba sa paghaharap namin ng ina ni Seb o dahil sa pag amin ko kay Seb?

Huminga ako ng malalim

'Kaya mo yan Bree' saisip ko.

Matapos ang ilang minuto ay tumunog na ang doorbell, senyales na nandito na si Seb.

Tumayo ako at pinagbuksan ko ito ng pinto.

Kita sa mga mata nito ang saya. Na lalong nagpabigat sa nararamdaman niya.

Oh Seb! I don't want to hurt you but I hope you understand

"Are you alright?" Nag aalang sabi nito.

"I-im just n-nervous." nauutal na sabi ko.

He chuckled. "Just relax babe. Everything is alright now. Mom already gave her permission." Pag aassure niya.

'Wrong timing nga ang nanay mo!' saisip niya.

Bakit pa kasi ngayon pa siya pumayag? Sana noon pa, noong si Seb pa ang mahal niya.

"Let's go?" Yaya nito.

Tumango lang siya at sumunod dito.

Halos hindi maka hinga si Bree sa naging byahe nila iyon ni Seb.

"We're here." Pag anunsyo nito.

Kinuha nito ang kamay ko at hinalikan. "Don't be nervous babe. I'm here."

Pilit lang akong napangiti.

Nang makapasok kami sa mansyon ng mga Dela Rama ay tila baa nagbalik ang kanyang ala-ala noong college sila.

Halos walang pinag bago ang mansyon na ito.

Nagind moderno lang ang ilang gamit ngunit nanatili pa rin ang ganda at pagka elegante ng lugar.

Maya-maya pa ay may narinig na silang mga yapak.

Bigla siyang kinabahan.

Muli niyang makakaharap ang ina ng kanyang kasintahan, na walang ibang sinabi sa kanya kundi puro insulto.

"Mom, Dad kasama ko na po si Aubree." bungad nito sa mga magulang.

Nakita ko naman ang mainit na pag ngiti ng ama nito.

Ni minsan ay walang pinakitang masama sa kanya ang ama nito kaya naman hindi niya napigilan na ibalik ang ngiti na ibinigay sa kanya ng ama ni Seb.

Nagulat siya ng biglang lumapit at hinalikan ng ina ni Seb.

Kita ko naman ang ngiti sa mag ama.

"I know that I shocked you. Who wouldn't right? But let us take our dinner first." Nakangiting sabi nito.

Hindi ako makapaniwala. Para bang isang panaginip.

Halos maramdaman kong umiinit ang mga mga mata ko.

How I longed for this moment... for her acceptance.

"Let's go babe." malambing na sabi ni Seb.

"I'm not dreaming right?" halos wala pa rin sa sariling sabi ko.

"No you don't. Finally babe, finally." Masayang sabi nito.

Hinawakan ko ang pisngi niya.

Kitang kita ko ang saya sa mata niya.

Tulad ko ay naluluha na rin siya. Matagal namin itong pinangarap.

Oh Lord, I can't break his heart. Not now.

***
A/N:

Sorry guys tulad ni Bree hindi ko pa din kayang i-let go si Seb.