iddia, kaan ayhan.

iddia | 1 - soğuk nevale.

*bu hikayede geçen tüm olay ve karakterler tamamen hayal ürünüdür.
adı geçen hiçbir futbolcuyu karalamak,
hakaret etmek söz konusu değildir.
bunu göz önünde bulundurarak okursanız, sevinirim.*

•••

Olaydan 1 yıl, 7 ay önce.

• İdil.

"Geldim, kapat." dedim, aceleyle çantamı alırken aynadaki yansımama son bir kez baktım. Siyah yüksek bel pantolon, beyaz bir crop top ve üzerine mavi gömlek giymiştim. Saçlarımı maşa ile dalgalandırmıştım; iş için yeterince şık ve uygun göründüğümü düşündüm. İçimde karışık duygular vardı; hem heyecanlı hem de biraz gergindim. Bugün, Galatasaray Spor Kulübü'ndeki ilk iş günüm olacaktı ve bu yeni başlangıcın nasıl olacağını merak ediyordum.

Evden çıkıp kapıyı kapattığımda, arabasının kaputuna yaslanmış olan Berkan beni fark etti. Ellerini iki yana açarak, "Çok şükür," dedi, sesinde hafif bir rahatlama vardı.

Gözlerimi devirip gülümseyerek ona sarıldım. "Abartma, Beko, çok bekletmedim ki."

Berkan kollarını sıkıca bedenime sardı, ardından göz ucuyla üzerimi süzdü. "Allahtan çok güzel olmuşsun da, bir şey diyemiyorum," dediğinde, kıkırdayarak teşekkür ettim. Arabaya doğru yöneldik. Berkan arka kapıyı açtığında kaşlarımı çattım.

"Hayırdır?"

"Kaan'ı alacağım, ya. Sen arkaya geç."

Takım arkadaşlarından biri olduğunu tahmin ettim, daha fazla sorgulamadan arka koltuğa geçtim. Berkan arabayı çalıştırdı ve yola çıktık. Yirmi dakikalık bir yolculuğun ardından, bir apartmanın önünde durduk ve Berkan'ın bahsettiği Kaan'ı almak üzere beklemeye başladık. Kaan arabaya bindiğinde, söylene söylene ön koltuğa yerleşti.

"Zahmet oldu kardeşim, hiç gelmeseydin?" dedi, sesinde ciddi bir ton vardı. "Allahtan arabam bozuldu da bu duruma düştüm, yoksa vay halime."

Şansa bak, benzer bir şey yaşıyorduk demek ki. İçten içe gülümsedim.

"Oh, sabah azar dozumu da aldım, günüm aydı Kaan'ım, eyvallah," diye cevapladı Berkan, neşesini bozmadan. "Ayrıca geç kaldığımız falan da yok, gerilecek bir durum da yok." Dikiz aynasından gözlerini benimle buluşturduğunda ekledi, "İdilikom, sen bunun kusuruna bakma olur mu? Kaan bazen böyledir, soğuk nevale."

Kaan da dikiz aynasından bana baktığında bir an tereddüt ettim. Kendimi tanıtmalı mıydım, yoksa onun mu konuşmasını beklemeliydim, karar veremedim.

"İdil..." dedi Berkan, "İdil, bundan sonra kulübümüzün yeni PR danışmanı olacak. Bugün ilk iş günü. Gerçi az sonra muhtemelen Okan hoca hepimizi bir yere toplatıp kendisini tanıtacaktır da, ben önden bir hazırlık yapayım dedim."

Kaan, kısa bir süre daha gözlerini üzerimde tutarak bakışlarını süzdü ve mesafeli bir ses tonuyla, "Memnun oldum," dedi.

Birkaç dakika sonra Galatasaray'ın Florya'daki tesislerine vardık. Kalbim, hafif bir heyecanla atıyordu. Kapıdan içeri adım atarken, neyle karşılaşacağımı kestiremiyordum. Bu, kariyerim için büyük bir adımdı ve her şeyin yolunda gitmesini umuyordum.

Okan hoca, tüm takım ve teknik ekibi bir araya topladı. Üzerimde toplanan onlarca göz, bir an için nefesimi tutmama neden oldu. Okan hoca, kısaca beni tanıttı. İspanyolca, İngilizce, Fransızca ve Flemenkçe bilmemin, Avrupa'daki çeşitli prestijli kulüplerdeki deneyimlerimin altını çizdi.