iddia, kaan ayhan.

iddia | 7 - freed from desire.

*bu hikayede geçen tüm olay ve karakterler tamamen hayal ürünüdür.
adı geçen hiçbir futbolcuyu karalamak,
hakaret etmek söz konusu değildir.
bunu göz önünde bulundurarak okursanız, sevinirim.*

•••

İddia olayından birkaç ay önce.

• İdil.

"İdil," Kaan'ın fısıltısı kulağıma dolarken hafiften irkildim, "Hadi uyan."

Kaan'ın sesiyle uyanırken bir an afalladım. Omuzuna yaslanmış olduğumu fark edince hızla toparlanıp, başımı kaldırdım. Gözlerim hâlâ uykuluydu. "Geldik mi?" diye mırıldandım.

"Evet, hadi bakalım. Kalkma vakti." dedi Kaan, hafif bir gülümsemeyle.

Uçağın koridoruna doğru yürürken, hâlâ yarı uykulu halimle etrafa bakınıyordum.

Birkaç saat sonra statta, tribünlerde yerimi almış, önümdeki maça odaklanmıştım. Kaan sahadaydı, diğer oyuncularla birlikte topu sürerken dikkatle onu izliyordum. Her hareketi, her hamlesi gözümün önündeydi. Galatasaray'ın maçtaki mücadele ruhu etkileyiciydi, ancak skor 2-2 beraberlikle sona erdi.

Statta bir an için hafif bir hayal kırıklığı yaşansa da, takımın mücadelesi ve taraftarların desteği morali yüksek tutuyordu. Maçtan sonra hep beraber otele dönerken, otobüste herkesin yüzünde yorgun ama mutlu bir ifade vardı.

Otele vardığımızda, Berkan yanıma yaklaştı ve yüzünde her zamanki alaycı ifadeyle bana bakarak sırıttı. "Ee, İdil," dedi muzip bir tonla, "Kaan'la aranızda bir şey mi var yoksa ben mi yanlış anlıyorum?"

Bir an şaşkınlıkla ona baktım, gözlerimi hafifçe kısıp alaycı bir şekilde cevap verdim. "Ne saçmalıyorsun Berkan? O nasıl soru şimdi?" dedim, hafifçe gülümseyerek.

Berkan omuz silkti, alaycı tavrını bozmadan devam etti. "Hadi ya! Beni mi kandırıyorsun şimdi? Uçakta gördüm sizi. Ne o öyle omuzuna yaslanmalar falan?"

Gözlerimi devirdim, hafif sinirli bir tonda konuşmaya başladım. "O kadar yolu beraber geldik diye illa bir şey mi olması gerekiyor? Kaan sadece arkadaşım, uzatma."

Berkan yine sırıttı, bakışlarını üzerimde gezdirdi. "Bilmem, ben öyle görmedim ama neyse. Şimdilik sana inanıyorum," dedi göz kırparak.

Kaçamak bir kahkaha attım. "İstediğine inan." dedim, biraz kızgın ama eğlenceli bir ses tonuyla. Berkan'ın imaları kafamda yankılanırken hızlı adımlarla odama yöneldim. "Gidip hazırlanacağım, eğlenceyi kaçırmak istemiyorum."

Kapıyı kapatırken kalbim biraz hızlı atıyordu.

•••

Kaan'ın odama gelmesiyle akşamın geri kalanının nasıl geçeceğini az çok tahmin edebiliyordum. Takımın geri kalanı barda eğlenirken, onun beni dışarı çıkarması biraz şaşırtıcı olmuştu ama itiraf etmeliyim ki bu hoşuma gitmişti.

Yine de, aramızda sessiz bir anlaşma vardı sanki, bu yemeğin bir dönüm noktası olabileceğini hissediyordum.

Restorana vardığımızda loş ışıklar ve sakin bir atmosfer bizi karşıladı. Masanın diğer ucunda oturan Kaan, gözlerini menüye dikmiş, sessizce bir şeyler düşünüyor gibiydi. Ben de menüye bakıyordum, ama aklım başka yerdeydi.

Kafamda onun neden beni buraya getirdiği sorusu dönüp duruyordu. Bir süre sonra Kaan menüyü kapatıp, bana doğru eğildi.

"Bu akşam neden buradayız diye merak ediyorsun, değil mi?" dedi, hafifçe gülümseyerek.