Chapter ( 12 ) ❗️uni & zg

38.6K 1.3K 64
                                    

( Warning - ‼️ ရိုင်းသောအပြောအဆိုများအတွက် အနှောက်အယှက်ဖြစ်သွားခဲ့ရင်အထူးတောင်းပန်အပ်ပါတယ်ရှင် )

( A-N +အခန်းတွေကို မူရင်းကလိုမဟုတ်ပဲ
ဖြုတ်ထားပါတယ် ၊ အပြည့်အစုံဖတ်ချင်ရင် Telegram Channel ကို join ပေးပါ )
emmarine788 လို့ရှာရင်ရပါတယ် ။

Unicode

" ဟာ့ ... အရမ်းထိလွန်းနေပြီ "

ကုတင်ပေါ်တွင် ဒူးထောက်လျက် အနေအထားဟာ ရူးလောက်တဲ့သာယာမှုရသလို အထဲထိ ထိလွန်းသဖြင့် အောင့်သက်မှုကိုလဲရနေသည်။

" ကျေးဇူးပြုပြီး လျော့ပါအုံး "

" Hmm !!! ဒီအနေအထားက မင်းအကြိုက်ဆုံးမဟုတ်ဘူးလား ... "

" မ .. မရတော့ဘူး ကျွန်တော်မခံနိုင်တော့ဘူး "

" ခုမှအစပဲရှိသေးတယ်လေကွာ အတူမနေရတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ "

လင်းညှို့က ပြောလဲပြော အားမရစွာဖြင့် ပတ်လက်ဆွဲလှန်ပစ်လိုက်၏။ ပတ်လက်အနေအထား
ဖြင့်ခြေထောက်နှစ်ချောင်းလုံးကို ပခုံးပေါ်တင်
ကာ အားပြင်းပြင်း ဆောင့်တော့၏။

" အ .. အ .. မ .. မရတော့ဘူး "

ဆွေးမြေ့ရဲ့ ဂျူနီယာလေးသည်မထိန်းထားနိုင် စွာဖြင့် ထပ်၍ ပြီးမြှောက်သွားရပြန်သည်။

" ပြီးသွားပြန်ပြီလား ... ဟက် "

" ခ.. ခဗျားလဲ ပြီးလိုက်တော့ "

ဆွေးမြေ့မှာ အလွန်မောဟိုက်တုန်ခါနေပြီ။

" ကျေး .. ကျေးဇူးပြုပြီ ... "

ဆွေးမြေ့ရဲ့ တောင်းဆိုမှုတွေက သနားစရာ
ကောင်းပေမဲ့ ထိုအရာက ပို၍ သူ့စိတ်ဆန္ဒတွေကို တက်ကြွစေသည်။ ရှည်လျားသော မျက်တောင် တွေ ကြားမှ ကျဆင်းနေသော မျက်ရည်ဥတွေက စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းသည်။

" လျော့ပေးပါ တောင်း .. ဆိုပါတယ် "

ဆွေးမြေ့ဘယ်လောက်တောင်းပန်တောင်းပန် ဂရုမမူပဲ သူလိုရာကိုသာ လုပ်ဆောင်နေ၏။ သာယာမှုရဲ့ အရသာကိုလဲ ကျေနပ်စွာစားသုံးနေပြန်သည်။ မနက်ကတည်းက တနှာရာဂတွေကြားမှာ နစ်မွှန်းနေသည်မှာ နေ့လည်မှသာ ဆုံး
ခန်းတိုင်သွားတော့သည်။

မှိုင်းညှို့အိမ် ( Complete) Where stories live. Discover now