ULYA

26

Oy+YORUM

Kurguyu uygulamanın durumu sebebiyle  Inkspired adlı platformda'da yayınlamaya başladım dilerseniz oradan da devam edebilirsiniz...

Bir haftadır olduğu gibi bugünde salonda oturmuş bekliyorduk.

Epey uzun zaman sonra kendimi bu kadar stresli ve gergin hissediyordum.

"Kahve isteyen var mı?" Diye soran Kaan'a;

"Ben alabilirim." Dedim.

O mutfağa giderken kafamı koltukta geriye yaslayarak gözlerimi dinlendirmeye çalıştım.

Günlerdir uyku uyumamıştık hepimizin gözünden uyku akıyordu gözlerimiz adeta uykuya savaş açmıştı.

Merdivenlerden gelen adım sesleri ile hepimiz oraya kitlenmiştik.

Halil Abi günler içerisinde adeta çökmüştü Aysima için çok çabalamıştı.

"İlacı kestik gün içerisinde uyanmasını bekliyoruz." Dedi.

Herkesin yüzündeki rahatlama anlaşılıyordu.

"Çok şükür." Dedi Güven Abi.

"Başkana durumunu haber verelim." Dedi Alaz.

“Ben veriyorum hemen.” Dedi maysa. Gözleri Merter’e kaymıştı. Ayağa kalkacaktı ama Merter omzuna kafasını yasladığından kalkamamıştı.

Merter kafasını kaldırırken günlerdir içimi kemiren o soruyu sordum;

"Nasıl söyleyeceğiz? Bundan sonrası daha sancılı."

Maysa elindeki telefon ile ayaklanırken duraksamıştı. “Ona söyleyecek olan biz değiliz. Özellikle bu ülkede değil. Önceliğimiz ülkeye dönmek olacak.” dedi.

"Biz söylemesek bile öğrendiğinde o bunu nasıl kaldıracak." Dedim sıkıntıyla.

"Belki duygusuzca gelecek ama bir şekilde kaldıracak, kaldırmak zorunda." Dedi Reha

“Kaldıracak, ona bir sürü kişinin destek olacağını biliyordum.” diye devam etti Maysa.

"Biz bu yola çıkarken varımızı yoğumuzu vermeyi göze aldık nefes alıyorsan iş bitmiştir." Dedi Güven Abi.

Haklıydılar ama olanlara Asker psikolojisi ile bakmakta zorlanıyordum.

O benim arkadaşımdı çevresindeki herkesin onun yanında olacağını elbette biliyordum fakat arkadaşımı da tanıyordum.

Gözlerinin içi parlayan o kadının harabeye dönüşmesinden korkuyordum.

Herkese neşe saçan arkadaşımın eski neşesinin olmayacak olması canımı yakıyordu.

Rahmninin alınmasının yanında aldığı yaralardan dolayı vücudu fazlasıyla hasar görmüştü fiziksel ve psikolojik bir çok işgence çekmişti bu meslek aşkı ile yanan birisiydi Aysima.

Üsteğmen Aysima Güçlü olabilmek için ailesini silmeyi bile göze almıştı.

Bu meslek uğruna her birimiz gibi fedakarlıklar yapmıştı ya şimdi herşey son bulursa Aysima her ne kadar güçlü de olsa tüm bu olanların onu ne kadar sarsacağını bilecek kadar iyi tanıyordum onu.

"Halil sen dinlen ben ineyim aşağıya bir durum olursa haber veririm." Dedi Güven Abi.

Halil Abi her ne kadar inkar etsede oda dinlenmesi gerektiğinin farkındaydı.

Güven Abi ile ikisi salondan ayrılırken biz hala oturmaya devam ediyorduk.

Başkan ile konuşmasını bitiren Maysa eski yerine otururken;