Doktorum Ol ( G!P)

AMELİYAT

MERHABA ARKADAŞLAR. HASTA OLDUĞUM İÇİN BÖLÜMLERE PEK KONSANTRE OLAMIYORUM VE İSTEDİĞİM GİBİ BİR BÖLÜM ORTAYA ÇIKMIYOR. ASLINDA İYİLEŞENE KADAR ATMAYACAKTIM AMA YENİ BÖLÜM İSTEYEN OKUYUCULARIM İÇİN ATAYIM DEDİM. İYİLEŞİNCE DAHA GÜZEL BÖLÜMLER GELECEK. İYİLEŞENE KADAR BÖLÜMLER AKSAYACAKTIR KUSURA BAKMAYIN...

KEYİFLİ OKUMALAR❤️
_____________________________

FREEN'İN GÖZÜNDEN

"Şimdi gelelim sana Sarocha. Seoul her şeyi anlatmış olsa da sana hala kızgınım." dedi, yüzünde soğuk bir ifade vardı.

"Benim bir suçum yoktu, kendi kulaklarınla da duydun ama hala bana hangi nedenden dolayı kızgınsın anlamıyorum Becky. Az önce de dediğin gibi 10 yıl acı çektik şimdi bi 10 yıl daha mı çekelim istiyorsun?" diyerek baktım. Üzgündüm yaşanılanlardan dolayı.

"Bu konuyu kapatalım mı lütfen çünkü ameliyatından önce moralini bozacak bir konuşma geçsin istemiyorum." dedi, bana bakmıyordu ama sesinden üzgün olduğunu anlamıştım.

"Şu an bozulmadı sanki moralim. Neyse ben odama gideyim doktor hanım." diyip ayağa kalkıp odadan çıktım.

Moralim alt üst olmuştu. Becky beni affedecek derken nedenini bilmediğim bir şeyden ötürü bana hala kızgındı.

Odaya geçtiğimde Faye ile Nam odadaydı.

"Nereye kayboldun kızım sen!" diyerek sordu Faye.

"Evet haklı Faye. En son Seoul'le gittin sonra daha gelmedin." diyerek bana baktı Nam.

"Yatağa oturuyum da anlatacağım." diyip yatağa doğru geçtim ve oturdum.

İkisi de anlatmamı bekliyordu ve bende her şeyi anlattım.

"Eeeh ama ha yani! Her şeyi bilmesine rağmen hala neyin kızgınlığı bu. Gidip dövesim var." demişti dişlerinin arasında Faye.

"En iyisi sana başka doktor bulmak Freen." dedi çantasından telefonu çıkarırken.

"Olmaz. Beni Becky ameliyat edecek başkasına güvenemem." diyip Nam'ın durdurdum.

"Bizde Becky'e güvenmiyoruz. Ameliyatta seni öldürür o maazallah. Şeytan kulağına kurşun." derken son cümlesinde sağ elini kulağına götürüp çekti ve oturduğu sandalyenin tahta yerine 3 kere vurdu Nam.

"Ben kişisel meselelerimi işimle karıştırmam. Yani merak etmeyin Sarocha o ameliyattan sağ salim çıkacak." dedi Becky kapıda dururken.

Becky'nin konuşması üzerine ona doğru baktık.

Becky kapıda durmayı bırakıp yanımıza geldi ve elindeki dosyayı açtı.

"Değerlerin iyi durumda. Her şeyde yolunda gözüküyor. Akşama seni ameliyata almamız için hiç bir engel yok. Normal şartlarda 4 aksilik çıkarsa da 6 saatlik bir ameliyattan sonra bu hastalıktan tamamiyle kurtulmuş olacaksın." diyip dosyaya bir şeyler yazdı.

"Peki, teşekkür ederim." diyip gülümsedim Becky'e.

"Teşekkür ederiz Becky. Bize yardım ettiğin için minnettarız." dedi, Nam Becky'e yaklaşıp.

"Teşekküre gerek yok bu benim görevim." diyip kapıya doğru bir kaç adım attı.

Elini kapının kulpuna atıp açacağı sırada durdu ve bana doğru baktı.

"Ameliyatta görüşürüz Sarocha." diyip gitti

AKŞAM SAAT 20.30

BECKY'NİN GÖZÜNDEN

Ameliyat saatine kadar Freen'in yanına gitmemiş ve sürekli onunla ilgilensin diye hemşireleri göndermiştim.

Her hemşire ile de bana not gönderiyordu.

Neden onu görmeye gitmediğimi soruyordu.

Bilmiyordu ki ameliyatı sandığından daha riskli geçecekti ve hafızasının gideceği kesindi.

Bunu ona nasıl diyecektim ki.

Fahlada yanımda olup sürekli beni teselli ediyordu ama bir işe yaramıyordu.

"Bu alanda uzman olup Freen'in hafızasını gitmeden kurtaramamak çok üzüyor beni. Oooofffff!" diyerek sinirden odanın içinde kendi etrafımda dolaşmaya başlamıştım artık.

"Başım dönmeye başladı dur." diyip kolumdan tuttu ve beni sandalyeme geri oturtup önümde eğildi.

"Freen'in hafızasının gitmesi senin suçun değil. Tümörün o kısımda olması senin suçun değil." derken ellerimi tutup gözlerimin içine baktı.

Güven verici bir şekilde gülümsedi.

"Bilmiyorum Fahlada. Benim suçummuş gibi geliyor bana." derken sesimin titrediğini hissettim.

"Ama senin suçun değil güzelim." diyip masadaki su şişesini alıp kapağını açtı ve bana uzattı.

"Hadi kendine gel. Birazdan ameliyata gireceğiz." dedi.

Suyu alıp büyük bir yudum aldım.

"Sen olmasan ne yapardım bilmiyorum. Senin sayende hep toparladım." diyip gülümsedim.

AMELİYATTAN SONRA

Ameliyat planlandığı gibi gitmişti. Freen'in sağlık durumu iyiydi ama mikrop kapmaması için yoğun bakıma alınmıştı.

Freen'in ailesi ve arkadaşları camdan Freen'i izliyor ve uyanmasını bekliyordu.

Herkesin merak ettiği tek soru vardı. BİZİ HATIRLAYACAK MI?

Ama maalesef hatırlamayacaktı.

Hafızasının büyük bir kısmını kaplayan tümör yüzünden Freen kimseyi hatırlamayacaktı.

Fahlada, Freen'i kontrol etmek için içeri girdi.

O an Freen'in işaret parmağının oynadığını gördük hepimiz.

Fahlada cebindeki ışığı aldı ve Freen'in göz fonksiyonlarını kontrol etti.

Freen uyanmıştı.

Freen, sol eliyle oksijen maskesini çıkartmaya çalıştı.

Fahlada izin vermese de çıkarmayı başardı.

"Burası neresi?" dedi sadece.