Doktorum Ol ( G!P)

Düşman

BECKY'NİN GÖZÜNDEN

Hepimiz uyandığı için seviniyorduk.

"Sonunda uyandın kardeşim." dedi, gülümseyerek Nam.

"İşte benim güçlü kardeşim!" diyerek kahkaha attı Faye.

Fahlada, Freen'e doğru bir kaç adım atıp daha da yaklaştı.

"Şu an hastanedesin Freen. Şimdi sana bir kaç şey soracağım ve sende cevap vereceksin tamam mı? " diyerek soru sordu.

Hatırlayıp hatırlamadığını kontrol edecekti.

"Tamam doktor hanım." diyerek baktı Fahlada'ya.

"Şu an hangi yılda olduğumuzu biliyor musun?" diyerek sordu.

Meraklı gözlerle ne diyeceğini merak ediyorduk.

"2024." dedikten sonra yutkundu.

"Peki hangi aydayız?" diyerek sordu bu seferde.

"Mayıs." dedi bu seferde.

2024 Mayıs ayını hatırlıyordu.

Bunun anlamı, ben hariç herkesi hatırlıyor olmasıydı. Daha doğrusu benimle düşman olduğu kısımlar hala aklında ama sevgili olduğumuz anlar yok.

Freen'in verdiği cevaplar karşısında herkes üzülmüştü. Bende öyle çünkü aşık olduğum kadın düşman olduğumuz anları hatırlıyordu ve şu an benden nefret ediyordu eminim.

"Bana ne oldu peki. Neden hastanedeyim?" diyerek sordu Freen.

"Sizde bir beyin tümörü vardı. Ameliyat oldunuz." dedi Fahlada ve ekledi.

"Şu an 2024 değil 2034 Temmuz ayındayız." dediği anda Freen şok olmuş bir şekilde ona baktı.

"Ne! Ne demek şu an 2034 yılındayız?" diyerek sordu ve yerinde doğrulup bize doğru baktı.

"Ameliyat sonucu hafızanızı kaybettiniz ve 10 seneyi maalesef ki hatırlamıyorsunuz."

"10 sene şimdi hafızamdan silindi mi yani?" derken sesinde korku, telaş ve üzüntü vardı.

"Maalesef öyle oldu ama merak etmeyin geçici bir hafıza kaybı yaşıyorsunuz. En kısa zamanda yine her şeyi hatırlayacaksınız." dediği anda herkes sevinmişti bu seferde.

"Herkes senin uyanmanı bekliyordu. 5 dakika yanına alacağım." diyip odadan çıktı Fahlada ve yanımıza geldi.

"Hadi geçin içeri Freen sizi bekliyor." diyerek gülümsedi.

"Siz geçin." dedim buruk bir şekilde.

"Sen niye girmiyorsun odaya?" diye sordu Nam.

"O şu an beni düşman olarak hatırlıyor. Beni görünce sinirlenir ve değerlerinde yükselme olur. Bunu istemiyorum." derken yüzüm düştü.

"Peki sen bilirsin." dediler ve içeri girdiler.

Freen onları görünce sevindi ve gülümsedi.

Çok güzel gülüyordu gül yüzlüm.

Sohbet ettikten sonra benim olduğum tarafa doğru baktı Freen ve kaşlarını çattı. Beni görmüştü maalesef ki.

"Bu kızın burada ne işi var?!" diye sordu sinirle.

O an ne yapacağımı bilemedim sadece öyle durdum.

"Sakin olun Freen Hanım. Bu kadını tanıyor musunuz?" diyerek sakinleştirmeye çalıştı Fahlada.

"Elbette tanıyorum! O benim düşmanım. Onun yüzünden okula rezil oldum, arkadaşlarım yüzüme bakmaz oldu onun yüzünden. Keşke seni hiç tanımasaydım Rebecca." diyerek bağırdı bana bakarak.