အပိုင်း(၃၁): အကျိုးအကြောင်းမသင့်တဲ့လူတွေ
"မြွေတွေက အရမ်းချစ်ဖို့ ကောင်းတာကို။ ဘယ်လိုလုပ် စားနိုင်တာလဲ"
"ငါ အခုအရင်သွားအန်လိုက်တော့မယ်"
လုယန်က မြွေကိုကောက်ဖို့ သစ်သားချောင်းကို သုံးလိုက်တယ်။ သူမ ပြောတာကိုကြားလိုက်တော့ သူမက လင်းရှင်းမုန့်ကိုကြည့်လိုက်ပြီး "လည်ဆွဲအဖြစ်သုံးဖို့ ဒါကိုဘာလို့မပေးရမှာလဲ"
"မင်း ... ပုံကြီးချဲဖို့ ... မလိုပါဘူးနော်"
"မြွေတစ်ကောင်ကို ငါ့လည်ပင်းမှာလား" လင်းရှင်းမုန့်ကတွေးတယ်။
တွေးရုံနဲ့တင် ကြက်သီးထစရာ။
လုယန်က လင်းရှင်းမုန့်နားကို ခြေတစ်လှမ်းတိုးလိုက်ပြီး "ငါမသတ်ခင်၊ နှစ်နာရီလောက် မင်း နဲ့ပေးကစားမယ်လေ။ မင်း အဲ့တာကို အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်နဲ့ ဆော့သလိုဆော့လို့ရတယ်"
လင်းရှင်းမုန့်က မြွေကိုငုံ့ကြည့်ပြီး တံတွေးမျိုချကာ နောက်ကို ခြေနှစ်လှမ်းဆုတ် လိုက်တယ်။
"ဟင့်အင်း... သတ်ဖို့ မလိုဘူးထင်တာပဲ။ ဟုတ်တယ်မလား"
လုယန်က ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။ "မင်း အရမ်းသဘောကျနေရင် မင်းကိုပေးမယ်လေ။ ဒါက မင်းကို ပိုချစ်ဖို့ ကောင်းစေလိမ့်မယ်"
"ငါ..."
လင်းရှင်းမုန့်ရဲ့ လည်ပင်းက အမွှေးတွေတောင် ထောင်သွားသလိုပဲ။ ဆက်တိုက် စကားထစ်နေပြီးတဲ့နောက် သူမက စကားတစ်ခွန်း ပြောနိုင်သွားတယ်။ "တောထဲကို ပြန်လွှတ်လို့ရတာပဲလေ။ မသတ်ပါနဲ့။ အရမ်းချစ်ဖို့ ကောင်းတယ်မလား။ နော်... ချစ်ဖို့ ကောင်းတယ်လေ"
နောက်ဆုံးစာကြောင်းက သူမကိုယ်သူမ နားချနေတာနဲ့တောင် ပိုတူတယ်။
လုယန်က ရှေ့ကိုခြေတစ်လှမ်းတိုးလိုက်ပြီး "ငါလွှတ်လိုက်ရင်တောင် အဲဒါက အဖမ်းခံရမဲ့ကံကြမ္မာကနေ လွတ်မဲ့ပုံမရှိဘူး။ မင်း ယူထားမယ်ဆို စောင့်ရှောက်ထားနိုင်ပြီး မင်း ပျိုးထောင်လို့ရတယ်လေ။ ဘာလို့ မယူထားတာလဲ။ အဲဒါဆို သူက တကယ် မင်းကိုကျေးဇူးတင်နေတော့မှာ။ သက်ဆိုင်ရာအဖွဲ့အစည်းတွေက မင်း ရဲ့ကြင်နာတဲ့အပြုအမူကို တွေ့ပြီးတော့တောင် မင်းကို မြွေဆိုင်ရာ လူသားသံအမတ်အဖြစ် ခန့်အပ်ရင် အပ်နေဦးမှာ။ "
YOU ARE READING
အစ်ကိုကြီးနဲ့အတူတူ ရှင်သန်ရေးဂိမ်းထဲ ဝင်ကစားမယ်
Actionဘာသာပြန်သူ - စွဲညို့အသင်း လုယန်က ကမ္ဘာပျက်ကပ်မှာတုန်းက ဘော့စ်ကြီးတစ်ယောက်။ နောက်တော့ သူ့ မူလကမ္ဘာကို ပြန်ရောက်လာတယ်။ မူလကမ္ဘာက ရှိုးအပေါ် အခြေပြုရေးသားထားတဲ့ ဝတ္ထုတစ်ပုဒ်မှန်း သိလိုက်ရတော့ သူ့အစ်ကိုကို ကယ်တင်ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ရှိုးပွဲမှာ ပါဝ...
