♕ විරුදාග්නි ♕ (OnHold)

28

ඒ දෑත ද සිය ඌර්ධ්ව කාය වටා වෙළී ඒ පිරිමදිනු සඳබරණ ට දැනෙයි. නමුත් කළ යුත්තේ කුමක් ද කියා හෝ භරණයන් ට සිතාගත නොහැකි විය.

තේජාධන ගේ ලවන් යුගට නැවතීමක් නැති සෙයකි. ඒ දෑත තවමත් අවිවේකී ය. සඳබරණ ගේ සිත ද මඳින් මඳ පාලයෙන් ඔබ්බට යනු ඔහුට දැනුණි.

අවසානයේ එකී මනඃකල්පිත තරඟය තේජාධන ගේ ලවන් යුග්මය විසින් ජයග්‍රහණය කළේ සඳබරණ ද දෑස පියාගන්නා විට ය. සඳබරණ ගේ දෑත තේජාධන ගේ ගෙල වටා බැඳුණේ ඒ හමුවේ තේජාධන ගේ දෑත ඔහුව තවත් තේජාධන ගේ ගතටම තෙරපවා ගන්නා විටය.

ඒ මරකත නෙත් විලද තවමත් නොනවත්වාම වාන් දමමින් තිබුණි. තේජාධන ගේ ලවන් එවර නතර වූයේ සඳබරණ ගේ සිහින් ගෙල මත විය. ඒ හමුවේ සිහින් කෙඳිරුමක් භරණයන් ගේ මුවින් අනිච්ඡානුගවම නික්මුණේ තේජාධන ගේ ලවන් තව තවත් අවුලුවාලමිනි.

සඳබරණ නෙත් පියාගෙනම සිය හිස පිටු පසට බර කළේ ය. ඒ මුවගින් දිගින් දිගටම මේ මොහොතේ ලබන නවක ප්‍රහර්ෂය නමින් කෙඳිරුම් නික්මෙමින් තිබුණි.

හදිසියේ ම තේජාධන සඳබරණ පසෙකට ලමින් පිටුපසට විය. මෙතෙක් වේලා විඳි උණුසුම් ප්‍රහර්ෂය අහිමි වීමෙන් සඳබරණ නෙත් පියාගෙනම මැසිවිලි ස්වරූපයක අව්‍යක්ත ගිගුරුමක් නැංවීය.

"කිමද ඔබ මා නතර නොකළේ?!"

තේජාධන විමසුවේ තවමත් කඩින් කඩ වැගිරෙන උණු කඳුලු පිටි අත්ලෙන් රළු ලෙස පිසලමින් විය.

"ඔබ හා ගැටී ඔබව නතර කිරීමට තරම් මා හට සවි නැති වග ඔබම දන්නවා අයියණ්ඩි!"

සඳබරණ පැවසුවේ රක්ත වර්ණ ගැන්වුණු වත පසෙකට හරවාගෙන භූමියේ වැලි කැට ගණින්නට තැත් කරමින් ය.

"කමා කරන්න!

මා හට දරගත නොහැකි වූවා

එදින සේම!"

තේජාධන පැවසුවේ පශ්චාත්තාපයෙන් විය. සඳබරණ කෝළ ලෙසින් වුවද උභතෝකෝටිකයකට මැදිව හුන්නේ තේජාධන ගේ මේ අක් මුල් නොවන වදන් නිසා ය.

"හැකි නම් පමණක් ඔබේ ඔය වදන් වල අක් මුල් පහදා දෙන්න අයියණ්ඩි!