In Every Hues

Chapter 37

This is the last chapter of In Every Hues. Thank you so much for being with me, Yolo, Trev and Cali. I love reading your comments, appreciate your votes, and adding my story in your reading lists.

Thank you for reading, IEH! This is Yohan's last point of view and we'll go to Trev after this. Thank you so much, I love you! See you in Epilogue!

-

Surprise

"Baby, I'm scared. What if sampalin ka ni Mommy? Ayokong sumalo ng sampal no'n para sa 'yo," sumbong ko habang papasok ng village namin.

Of course, I'm kidding.

Humalakhak siya. "Hindi 'yan, pero feeling ko hahandugan ako ng pera, kukunin ko 'yon, babe. Gipit ako ngayon."

I leered at him and gripped the seatbelt since he's driving. "What the fuck?"

"Sino ba naman ang tatanggi sa pera, 'di ba?"

Nayamot ako bigla sa kaniya. I pinched his biceps in irritation that made him pull away from me while laughing.

"May pera ako! Ibibigay ko 'yon sa 'yo, why would you get my Mom's money?" irita kong sinabi. "Huwag mo na itigil 'tong kotse, tatalon na lang ako!"

"So dramatic."

Humagalpak siya at nahampas pa ang manibela. It honked which made the both of us startled. Mas lalong lumakas ang tawa niya na hindi ko mapigilang mapatitig sa kaniya.

Man, how handsome could my baby get?

"Kung ganoon kasi ang gagawin ni Mama sa 'yo, pipiliin mo 'ko, wala kaming perang ganyan kalaki, eh," ngisi niya sabay sulyap sa 'kin.

"I'm doubting your love now," nagtatampo kong sinabi, pigil ang ngiti para kunyari seryoso.

He placed my hand on his my inner thigh. "Don't be, libre na nga chancing mo sa 'kin."

"Ikaw naman ang naglagay!" I removed my hand and crossed my arms.

"Babe..."

He soothed me by touching my arm to my fingers. Hinayaan ko na dahil gusto niya namang hawakan ang kamay ko. Kaya, sige.

"Just kidding, stop overthinking, will you? Ako pa talaga kinalaban mo sa sa what are you willing to do, ha?" tawa niya.

He held my hand as he draw circles with his thumb. I licked my lower lip while staring outside, urging myself not to smile. Nakita ko pa ang pagsigla ng mukha ko mula sa side mirror.

Bakit ganyan? Paano pala yung mga sasakyan sa likuran habang nasa byahe kami? Hindi nakikita! Kaya ba panay tingin ni Trev kanina diyan kasi sa 'kin nakatutok?

Patay na patay naman pala sa 'kin.

"This is it," ngiti niya at pinark ang sasakyan sa labas ng gate.

"Tangina," daing ko at lumabas ng kotse.

"Tanga ka kasi, babe, bakit hindi ka nag-message?"

"Wala akong load! Bakit? Ikaw ba? Nag-message ka? Hindi naman!" singhal ko.

We were arguing while walking at the lawn. Na-miss ko bigla ang mga bulaklak ko. Sana naman binibinyagan nila sa isang linggong wala ako.

"I reflected on your actions, sorry," ngisi niya at dahan-dahang binuksan ang pinto.

I feel my heart racing so fast. Napalunok ako at hinanda ang sarili sa kung ano mang sasalubong sa 'kin. Kung kawali ba ni Lola o sampal ni Mommy.

I was greeted with my grandparents who were pacing back and forth. Si Mommy ay panay ang tawag sa cellphone. Nandoon din sina Tita Trisha at Tita Calina! Kahit yung dalawang bubwit.