Uncapable

IN HIS ARMS AGAIN

"Dressing room lang ako," sabi ko agad kay Jane nang  natapos ang kanta.

It's the last song for tonight so I can freely go back to our dressing room. Mamaya naman ay tutulong ako sa pagse-serve ng drinks dahil kaunti lang ang barista sa counter dahil ang iba ay umabsent.

Dire diretso ang lakad ko pabalik. Sa gilid ng mata ko ay nakita kong sinundan ako ng tingin ni Ryuji. He was watching me like a hawk.

I didn't know when did my legs started trembling, saka ko lang narealize nang sinarado ko ang pintuan ng dressing room at huminga ng malalim.

"Fuck... He's here!" Bulong ko, hindi maka paniwala.

I know the possibilities of us meeting each other again was big,  but I didn't know fate was this fast to let us meet again.

Inasahan ko nang pupunta at makikita ko sya dito kanina, pero nang tumagal na hindi ko pa sya nasisilayan ay hindi na ako umasa pa. Kaya naman sobra nalang ang kaba ko nang nakita ko sya pagdilat ko.

That was a hell of a moment. It was like a deja vu. A euphoric minute to make the same memory we both shared before...

I fucking miss him... So bad...

"Kamusta na kaya iyon? Did he also miss me? I miss him, bad... He should too," bulong ko ulit habang nakatingala sa kisame ng dressing room.

Natulala ako kaya gulat na gulat ako ng biglaang bumukas ang dressing room dahilan para matumba ako sa kinauupuan ko.

"Shit... Ang sakit..." Daing ko.

Binalingan ko ang pinto at agad na nagsisi.

Ryuji there standing while holding the door knob, looked shocked with his mouth slightly open!

The best uniting again, ever!

"Uh.."

Dahan dahan akong tumayo kahit iniinda ang sakit ng balakang sa pagbasak.

"Y-yes, sir?" I stuttered, not knowing how to adress him.

Nakabawi sya at agad na dumalo sa akin. Hinawakan nya ang kamay ko at inayos ang upuan para paupuin ako.

"Why did you fall?" He asked, eyes pierced on me.

Obvious ba?! Edi kasi nagulat ako?

"Nagulat kasi ako..." I said, nahihiya.

Bumuntonghininga lang sya kaya napatingin ako sa kanya.

"A-anong ginagawa mo pala rito? This is a dressing room," I said stating the obvious.

"I was... I was trying to find the comfort room," utal nya.

Kumunot ang noo ko. CR? There's no way he'd mistaken our dressing room as the cr dahil may nakatatak sa pinto ng dressing room namin na dressing room namin ito!

Is he? Did he...

"Hindi cr ito," sabi ko at tumayo na. "Nasa kabilang pasilyo ang cr, sir, " sabi ko at nilahad ang pinto.

Nakatitig lang sya sa akin. He's not moving, more like stunned and very amused.

Hindi ko alam pero nagsimula akong punahin ang pagbabago ng pisikal nyang postura.

He looked taller than before, his bulky frame became more defined making his jaw more depend. And his eyebrows that are already thick became thicker, his lips looks more soft, and his eyes stays hopeful.

Bumaba ang tingin ko sa baba, sinusundan ang haba ng biyas nya. Naririnig kong sumisipol ako sa aking isip.

Long legged sya... Iyong sa gitna ba...