"පොඩි හාමු පොඩි හාමු.."
"..........."
රනා බලන් ඉදියේ පියවිලා තියෙන ඇස් දෙක දිහා. පොඩි කුමාරිහාමිගේ රූපෙ ඒ විදිහටම අරන් අපු පොඩි හාමුට තිබ්බේ ලස්සන ඇස් දෙකක්.
"නැගිටියන් පොඩි හාමු.. නවයේ හෝරාවත් පහු වෙලා.."
" අම්මා.... "
රනාට හිනා ගියේ අවුරුදු දහඅටක ඉලන්දාරියෙක් උදේ නැගිටිද්දී අම්මාව හොයනවා දකිද්දී.
"අම්මා නැ පොඩි හාමු නැගිටලා මේ සුදු කිරි එක බීපන්.."
"ම්ම්හ්... යන්නකෝ අනේ මං තව ටිකකින් නැගිටින්නම්.."
"පුකට අව්ව වැටෙනකන් නිදා ගන්න සිරිතක් තියෙනවද පොඩි හාමු නැගිටියන් නැගිටියන් පස්ස රත් වෙන්න දෙකක් දෙන්න කලියෙන්.."
"රනා..."
"........"
"මොකද මට කතා නොකරේ හොදටම එලියට වැටිලා.."
රනා කිරි කහට එක පොඩි හාමුට දීලා එතැනින් ගියේ මාරයා ආවේශ වෙන්න ඔන්න මෙන්න තිබුන නිසා.
"ඔහොම නැවතියන්.."
"ඇයි අප්පච්චි.."
"කොහෙද උබ ගියේ.."
"පැල් කොට දිහාට ගියේ අප්පච්චි.. අන් අර එපිට පැල්කොටෙ ඉන්න උන් අද යනවා නෙ.."
"ම්ම් උට දැන් හොදයි ද .."
"ඔව් අප්පච්චි.."
"ම්ම් උබට කසාය ටිකක්‌ දෙන්නම් මං ඉදින්කෝ පුස්කොලපොත් ටික කියවනකන්.."
"මට මොන අඩප්පෙටද අප්පච්චි ඖසධ..."
"උබට තමා හොදම කසාය දෙන්නට ඕනේ.."
"අර මක්කටද අප්පච්චි.."
"දැන් ඉතින් හතළිහටත් කිට්ටුයි නෙ.. ඒත් උබේ ඇට්ටර ගති ගිහින් නැති එක පුරස්නේ.."
"අප්පච්චි.."
"පොඩි හාමුගේ තුවාලේ දවස් දෙකක් යද්දී වේලෙයි.. උබ මක්කටද පොඩි හාමුව මෙහෙ තියා ගත්තේ කියපන් බලන්න.."
"අප්පච්චි ආයේ තුවාලේ බරු ගහ ගනි.."
"අත දරුවෙක් ද බං තුවාලේ පාරවා ගන්න.. "
