"මොකද මේ.."
"උබ රාජු ලගින් හෙල්ලෙන්න බැ.."
"කොහෙද යන්නේ.."
දේව් රනාගේ අතේ එල්ලුනේ නොකියම යන්න පිටත් වෙන්න ගිය හන්දා.
"රාජු.."
"ගුරුන්නාන්සේ.."
"අපි ආයේ එනකන් උබ දේව් ලගින් හෙල්ලෙනවා නෙවෙයි.."
"එහෙමයි ගුරුන්නාන්සේ.."
"ම්ම් දැන් ගෙට පලයං දේව්.."
"කොහෙද යන්නේ කියන්නකෝ.."
"මං එනකන් රාජු එක්කලා ඉදපන් දේව්.."
"ඉක්මනට එන්න.."
රනා යන දෙස බලා සිටි දේව් ගෙට ගියේ රාජු ඒ පස්සෙන් යද්දී.හේතුවක්‌ නැතත් දේව් ගෙ හිත කලබලයි. දේව් බයයි රනාගෙන් ඈත් වෙන්න. විරූපී රූප දේව් ගෙ හීන අස්සට රිංගන්න පටන් ගත්තු දා සිට දේව් ගෙ තැති ගැම්ම වැඩි උනේ රනා ඉක්මනින් ක්‍රියාත්මක වෙද්දී.
හතරෙ හෝරාව පහු උනත් නෙවෙයි රනා ආපිට ආවේ.
"රාජු මාමේ.."
"පොඩි හාමු.."
"රනා නැ නෙ.."
"දැන් එයි පොඩි හාමු.."
"ම්ම්.. මට බයයි නෙ කවුද අර ආව අය.."
"ආ ඒ...අපේ වෙද මහත්තයාගේ අයියනව.."
"එහෙමද.."
"ඔව් පොඩි හාමු.."
"රනාගේ ලොකු අප්පච්චි ද.."
"එහෙමයි පොඩි හාමු.."
_____________________________________
" මේක බලා ඉන්ට බැ ලොකු අප්පච්චි මං මෙතෙක් කල් හිටියෙත් දේව් ගැබ්බර හන්දා.. "
"ම්ම් ඔය සමල්ක හාමු ගෙ.."
"ම්ම් ඔව් ලොකු අප්පච්චි.."
"පරිස්සන් කර ගනින් එනා බණ්ඩාර හාමු නිදානෙට ඇහැ ගහන් ඉන්නේ.."
"මේක ආපිට කපපන් රනා කරේ මොකාද නැහිලම යන්ට.."
"මේක වලව්වේ උන්ගේ වැඩක් වෙන්නැති..."
"නැත්තන්.."
"නැ අප්පච්චි මේක වලව්වේ උන්ගේ වැඩක් නෙවෙයි උන්ට ඉන්න එකම තුරුම්පුව නහන්න තරන් බණ්ඩාර වලව්වේ උන් මෝඩ නැ අප්පච්චි..."
