REN'S POV
"let's go Amber" I saw Blake put his arms around her shoulder then naglakad na sila palabas ng hospital.
I breath deeply para mawala yung sakit na nararamdaman ko sa dibdib ko.
Crap. Bakit ba kailangan ko pang bitawan ang mga salitang yun sa kanya? Kung hindi sana ako nagpadalos-dalos nasa tabi ko siya ngayon.
Guilt is killing me.
Pumasok ako sa room ni Arcie and nakita kong nandun si Jiro na kumakain ng dinner niya. I sat beside Arcie's bed
"how is she?"
"she's fine now. She's not in danger anymore so no need to worry. Hintayin na lang natin siya magising"
Napatingin ako kay Jiro habang patuloy siyang kumakain. Mukha ngang nakahinga na siya ng maluwag. Kanina habang nasa emergency room si Arcie tahimik lang siya at hindi nagsasalita. Hindi ko maintindihan kung nagaalala ba siya kay Arcie, parang balewala lang sakanya ang nangyari. Nagagawa na nga niyang makakain ngayon na parang walang masamang nangyari.
For a second, I want to punch him on his face.
"buti ka pa nakakakain na" sabi ko sa kanya kaya napatigil naman siya bigla
"bakit naman?"
"wala lang, it's just weird. Walang malay yang girlfriend mo pero nakukuha mo pang kumain"
"does starving myself can wake her up?"
"but still--!!"
"still what? Are you questioning my love for her?"
I didn't answer his question.
"higit sa inyong lahat, ako ang pinaka nagalala kay Arcie. Nung makita ko siyang walang malay at duguan, parang tumigil ang pagikot ng mundo ko. Grabe akong natakot na baka mawala saakin ang babaeng dahilan kung bakit ako nabubuhay ngayon" lumapit si Jiro sa may bed ni Arcie then he holds her hand "but still naniniwala ako na magigising siya at hindi niya ako iiwan ng ganito na lang. Alam kong babalik siya" he smiled then he tapped Arcie's head "right my princess?
Kailangan pa natin i-celebrate ang Christmas and New Year so please wake up. I love you" bulong niya dito
Parang nahiya ako bigla sa sinabi ni Jiro. Siguro nga dinadamay ko lang siya ngayon dahil miserable ang pakiramdam ko
"bakit hindi mo pinaniwalaan si Amber?" tanong niya saakin
Iniwas ko naman ang tingin ko sa kanya "ayoko pag-usapan"
"kung sabagay, hindi ko na kailangan tanungin kasi alam ko naman ang dahilan eh. Kilalang kilala kita"
Hindi ko na sinagot si Jiro. Siguro nga alam ni Jiro na kaya ko nagawa kay Amber yun ay dahil gulong gulo narin ako nun. Pareho ng naramdaman ni Jiro, natakot ako nung makita kong walang malay si Arcie. Hindi na straight ang pagiisip ko nung mga panaho na yun kaya ko nasabi lahat ng bagay na yun. And the mere fact na si Amber ang nakita kong kasama ni Arcie nung wala siyang malay makes me believe that what
Autumn said is true.
Pero alam kong mali yung ginawa ko. Hindi ko dapat siya pinagbitiwan ng masasamang bagay dahil lang wala na akong masisi nung panahon na yun. Gusto kong mag sorry sa kanya pero nahihiya akong ipakita ang mukha ko sa kanya after all the things that I've said. Ang duwag ko.
"mahal mo ba siya?" tanong ni Jiro saakin
Mahal? Mahal ko nga ba si Amber?
Pumikit ako at pinakiramdaman ang puso ko pero hindi ko parin alam kung ano nga ba talaga.
