+Yıldızlar yükseklerden daha güzel görünür Siriüs. -Dağlar buna müsait mi?
+Dağlar yıldızına hep müsait.
Nereden bilebilirdi kimsesizliğini kimselerin dolduracağını, nereden bilebilirdi bir DAĞ'ın gölgesinin ancak bu kadar güvenli olduğunu, nerede...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tam bir hafta olmuştu. Çok değildi bu zaman ama mutlu olup olmamaya karar vermek için gayet yeterli bir zamandı. Mert ile aram ilk güne göre gayet iyiydi. Hastanede ki işim güzel ilerliyordu. Bir kaç gün sonra Esila'da buraya sınır bölgesine haber sunmaya gelecekti. Daha ne olsun ki, bence mutlu olmak için yeterli bir sebepti bunlar. Ayrıca artık rahatça jelibonda yiyebiliyordum. Şuan olduğu gibi.
Kaç senemizi çalmışlardı Mert ile benim. Suçlular belliydi ama suçlayamıyordun işte. Birisi toprak altında birisi nerede kim bilir? Çok özlüyordum ikisini de en çokta annemi özlüyordum. Kızgındım öfkeliydim ama yine de çok özlüyordum. Bu hayatta en çok kime kırgın olduğumu sorarsanız o babamdı işte. Öyle çok kırgındım ki ona, yeni bir hayat sunsa bana, dese ki al baştan tertemiz hayat yaşa kızım istediğin gibi yaşa dese kırgınlığımı da alır giderdim onun yanından. Kırılanı da kırardı o.
"Anne bende istiyorum ondan." Düşüncelerimden sıyrılıp küçük bir çocuğun beni göstererek ağladığını gördüm. Tövbeler olsun beni mi istiyordu. "Olmaz ablacım ben senden büyüğüm." Yanına gidip yanağını sıktığım sırada annesi konuştu. "Yok doktor hanım sizi değil elinizdeki şekerlemeden ister o." Büyük bir bozguna uğramam ile elimdeki jelibonu çocuğa uzattım. "Al bakalım ama sağlıksız şeyler bunlar çok yeme." "Sen niye yiyorsun?" "Ben doktorum ama." "Bende büyüyünce doktor olacam o yüzden yiyebilirim." "Doktorlarada sağlıksız bir şey bu. Ben deniyordum bunu sadece. Bu şekerlemeler çocukların beynini silikon yapıyormuş." "Silikon ne demek?" "Yani yumuşak bir beyin yapıyor ve çocuklar zombi oluyor." "Yaşasın anne zombi olacammm!" Bu çocukta bir tuhaflık vardı. Zaten ön iki dişi de yoktu. Allah bilir hangi insanın kanını emdi. Düşüncelerimden sıyrılıp masama geçerek kadına bir kağıt uzattım. "Buyrun. Bu bir psikiyatri doktoru. Lütfen en kısa sürede randevu alın." Kadın bana anlamaz gözler ile baksada kağıdı elimden alıp acilden çıktı. Acilde ne kalabalıkmış ya. Telefonumu alime alıp Esila ve Can ile olan konuşma gurubumuza girdim.
Can: "Hello kızlarım." "Hello Can'ım. Nörüyonuz?" Can: "Kızım sen doğudasın doğuda. Nörüyon ne demek?"
Esila: "Kız kültürü taşıyor bölgelere sanane Can!!!"
"Döşmenn guzummm döööşmennnnnnnnnnn"
Can: "Bizi boşver sen ne yapıyorsun nasıl gidiyor?"
"İyi valla Can'ım güzel yani"
Esila: "bir kaç güne oradayım yawwww. Heyecan heyecan heyecannn!!!!
