MAL-İ HÜLYA

21. Bölüm

Merhabalar, yeni bölümle geldim bu sefer merak etmeyin. Biraz geç oldu ama anlayışınız ve desteğiniz için hepinize çok teşekkür ederim. Eğer tamamlayabilirsem pazar günüde yeni bölüm gelicek. Güzel bir bölüm sizi bekliyor. Yine bol bir kaos ve atışmalı bölüm oldu. Umarım beğenirsiniz. Merak ettiğiniz konular da varsa lütfen bana bildirin, ona göre bir yol çizelim.

Koymuş olduğum şarkı Alaaddin'imizin şarkısıdır. Bölüm sonlarına doğru anlıycaksınız.

Bol yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum canlarım. Keyifli okumalar dilerim. 🌸🌼💞

*****

"Daha ne kadar böyle bekleyecez?"

"Bende bilmezim Saadet hatun. Mehmet beyin uyanmasına bağlı her şey."

Bunlar anamın ve onun sesiydi. Gözlerimi araladığımda ağabeyimin baş ucunda dikilmiş konuşurlardı. Başımı kaldırmış ve onlara bakmaya başlamıştım. Sandığın üzerinde duran uyuşmuş kolumu yavaşça kaldırdım ve okşamaya başladım. Beşiğin olduğu tarafa döndüğümde oğlumun hâlâ uyuduğunu gördüm.

"Uyanması için edeceğin başka bir şey yok mudur?"

Sorduğu sualle anama dönmüş ve oturduğum yerden kalkmıştım. İkisininde gözleri beni buldu. Anama baktığımda bakışları yine sertti. Burda uyuyor olmama kızmıştı belliki. Onu dinlemeye başladım.

"Bir kaç bir şey var elbet Saadet hatun. Elimden ne gelirse ederim."

Anam başını sallamış ve bana bakmıştı. Bende yanlarına doğru ilerledim. Başıyla dışarıya çıkmamı istemişti ama dediğini yapmamış ve ağabeyimin yanına geçmiştim. Çadıra giren Aykız ile bakışlarım onu buldu.

"Saadet hatun, hatunlar otağa sofrayı hazır ettiler."

Anama başını sallamış ve Aykız'a eliyle beşiği işaret etmişti.

"Demir'i çadıra götür. Burda kalmasın çocuk."

Aykız evvel benden müsade almış ve ben onay verince beşiğe doğru ilerleyip evladımı kucağına almıştı. Çadırdan çıktığı vakit anam ona döndü.

"Seni de soframızda ağırlamak isteriz Alaaddin bey?"

Anam ona gülümserken o hiçbir şey yapmadan ağabeyime bakmış ve sonrasında anama dönmüştü.

"Sağolasınız Saadet hatun, lakin benim imdi saraya dönmem icap eder. Öğlenden sonra tekrar gelir Mehmet beye bakarım."

"Peki öyleyse."

Anam bana bakmış ve başıyla dışarıya çıkmamı istemişti. Anam çadırdan çıkınca bende arkasından çıkmak için ayaklandım. Ona baktığımda ağabeyimin başına oturmuş ve eşyalarını toparlamaya başlamıştı. Ben ona bakmaya devam ederken bir kez olsun dönüp bakmamıştı bana. Bakmayacağını da anladığımda sessizce ayrıldım yanından.

Dışarıya çıktığımda anam merdivenlerin sonunda beni beklerdi. Yanına ilerlediğimde bakışlarını ahaliden çekmiş ve bana dönmüştü. Yüzündeki sert mizacı geri gelmişti.

"Ne ettiğini sanarsın sen?"

Dediğine bir anlam verememiştim. "Ne etmişim?"

Diyeceklerini ahalinin duymasını istememişti zira bana yaklaşmış ve sessiz konuşmaya başlamıştı.

"Evli bir hatunun, bekar bir adamla gece boyunca, tek başlarına, çadırda kalmaları ne kadar doğru Gonca? İmdi Emir bunu öğrense ve sana hesap sorsa haksız mı olacak Gonca?"