"මං කියපු විදිහට වැඩ කරපංකෝ. උබේ අර බාප්පා ලංකාවට ආව දවසට මට කියපං. අන්න එදාට තමා ඌ හොද පාඩමක් ඉගන ගන්නේ"
මම අත නවලා නැත්තටම නැති මස්ල්ස් පෙන්නලා පොඩි වැඩ කෑල්ලක් දැම්මා. ටිලානයා බොරුවටත් එක්ක වාව් කියන්න වගේ මූණ හදාගත්තා.
"අනේ මන්දා කුරුළු. හැමදේම උබත් එක්ක කිව්වට පස්සේ හිතට මාර ෆිට් එකක් දැනෙනවා. සිරාවටම උබනම් එළ කොල්ලෙක් ඈ"
"හා හා ඇති ඇති!! වචන වලින් වැටවල් බදින්නේ නැතුව කීයක් හරි දීලා පලයන්"
"අහ් ඉන්න"
මම ටිලාන්ට අල්ල දික්කරාම ඌ සාක්කුවට අත දාලා රුපියල් සීයක් අරන් අත උඩින් තිබ්බා.
"මේ ලෝකේ කිසි දෙයක් සාදරණ නෑ ටිලාන්. උබට මම උපදෙස් දුන්නේ සල්ලි බලාගෙන. උබට ආයේ උපදෙස් ඕන්නම් සල්ලි අරන් වරෙන්"
මම ටිලානයගේ උරහිසට තට්ටුවක් දාලා රුපියල් සීය අතේ ගුලි කරගත්තා. එක එකාට නොමිලේ වියදම් කරන්න මං ගාව වචන නෑ. මගෙන් පිට වෙන ඈනූමක් උනත් මිලාදිකයි.
"උබනම් අනේ මන්දා කුරුළු! මම යනවා යන්න"
ටිලානයා බෑග් එකත් උස්සගෙන හිනා වෙවී ස්කූල් වෑන් එක පැත්තට දිව්වා. ඌ ගියාට පස්සේ මම උපදෙස් දීලා හම්බකරගත්ත රුපියල් සීය ඉර එලියට අල්ලලා බැලුවා. බඩු ඔරිජිනල්!!
මං ඉතින් සල්ලි කොලෙන් පවන් ගහන ගමන් සිකියුරිටි බිත්තියට හේත්තු උනා. ඊටපස්සේ මගේ පාඩූවේ පොඩ්ඩක් වටපිටාවට ඇස් කරකනකොට ලාවට වගේ මැතිව් බොසාව දැක්කා. ඈපෝ පැණි ඇඹලයා.
මිනිහා කෝට් බෑග් එක්කුත් අතේ තියාගෙන සර් කෙනෙක් එක්ක ලොකු කයියක. අමෝ මූ නම් හමුදාවේ ඩයල් එකක් වගේ. තනි කෙලින් සීරුවෙන්!!
"සුදු මහත්තයෝ!!"
ඒත් එක්කම වන්දා දූවගෙන ඇවිත් ගේට් එකෙන් එලියට පැනලා මං ගාවින් ලෑන්ඩ් කරා. මම ඉක්මනට රුපියල් සීය සාක්කුවේ දාගත්තා.
"ආහ් වන්දා මල්ලේ ගෙදර යනවා වගේ"
"යන එක නෙවේ අද හවස එනවානේ අපේ දිහා?"
