BABAMIN GÜNAHI

55 - KUMPAS

UYARI 📍

Canlarım kanalı ben sizler için açtım, siz istediniz dielye ve biz sadece 22 kişiyiz. Bu kadar okur varken neden orada azıcık bir kitleyiz?
Rica etsem @1_mecruh._ İnstagram hesabımın biyografisinde ki watsap linkinden kanala gelebilirmisiniz? Çünkü ben daha kocaman bir aile olmak istiyorum 🥹🙏🩷

∆

ALP SOYDAN

"Bu kırıklıklar asla geçmeyecekti kalbimden."

∆

Esra iyice dik başlı olmaya başlamıştı. Her ne kadar sana güvenmiyorum diyorsada, bana karşı olan bu cesareti ona git gide aşılamaya çalıştığım güvenden geliyordu.
Ona zarar vermezdim artık. Bunu oda çok iyi biliyordu.
Beraber hastaneye girdik.
Şimdilik onunla çok uğraşacak vaktim olmadığı için icabına sonra bakmaya karar vererek, yanımda getirdim.
Çünkü rahat durmazdı biliyordum.

Burcu, Ahmet abi ve Serdar beyin burada ki bir çok akrabası ile birlikte yoğun bakımın kapısında bekliyorlardı. Az önce beni aradığında, doktorun durumunun iyiye gittiğini söylemişti.
İçim ferahlamıştı.
Babamdan sonra tek değer verdiğim, sözünü baş tacı ettiğim tek adamdı o. Onuda kaybetmek istemezdim.
Babam rahmetli ne zaman bir sorun olur, bir çıkış bulamazsın, git Serdar amcanın yanına derdi.

Ben yalnızlığa, tek savaşmaya alışsamda insan ardında birilerinin olduğunu bilmek istiyordu tabi ki.

Burcu oturmuş yorgun yorgun etrafı seyrediyorken bizi görerek ayaklandı. "Alp." Dedi ve boynuma sarıldı.
Esra yanımdaydı.
Kıskanıyordu biliyordum. Zaten bakışları da yeterince herşeyi anlatıyordu.

"İyimisin Burcu?"

"Evet ben iyiyim de?"

Geriye çekildim onu bırakıp Esra kollarını göğsünde bağlamıştı ve ona "geçmiş olsun." Dedi. Burcu ona bakmayarak "sağol." Dedi. O an anladım ki Burcu'nun bana karşı olan duyguları hala devam ediyordu.

Saçma sapan bir durumun içinde kalmışken "desi ne başka bir sorun mu var?" Diye sordum ona.

"Eliz aradı. Hasta olmuş. Durmuyor orada, illede seni istiyorum diyor." Dedi.

Biraz düşündüm. Eliz, Burcu'nun ilk evliliğinden olan kızıydı ve 4 yaşında olmalıydı.

"Uçak göndermemi istermisin?"

"Çok iyi olur. Ben uğraşamayacağım şimdi gerçekten."

"Sorun yok, hallederiz."

Burcu yeniden bana sarılırken ben sarılmadan ayrılmasını bekledim ve dönüp Esra'ya baktım. Umursamaz tavırlarla geçip oturmuştu koltuğa. Yüzüne dakikalarca baktım ama o bana bakmadı. Bunların hesabını hepsini sonra soracaktım ondan bir güzel.

Serdar amcanın akraba ve dostlarına selam vermek adına yoğun bakımın önünde toplanmış kalabalığın içine girdim ve hepsi ile selamlaşıp el sıkıştım.
Tek temennim, Serdar amcaya birşey olmamasıydı.
Çok sevdiğimi kaybetmiştim. Onuda kaybetmek istemiyordum.

Sonra dönüp giderek Esra'nın yanına oturdum.
"Geldin, ne oldu yani?" Dedim kolumu sandalyesinin başlığına doğru uzatarak.

"Sen burada olunca ne oluyorsa o?"

"Hey Allah'ım ya... Birazdan götüreceğim seni."

"Hayır, sizinle döneceğim ben."

"Esra! Biz sabaha kadar buradayız. Senin dershanen var, hem niye yıpranıyor sun burada, git uyu dinlen. Nedir bugün bu ısrarın, ben anlamıyorum" Dedim çatık kaşlarla.