KAÇIŞ

*37.BÖLÜM* MAVİ SİLUET.

Merhaba, yine biz. Bu bölüm birçok kişinin ağzından yazıldı. Sınır +25 vote ve +8 oy. Cidden, yorumlara çok ihtiyacımız var. Yorum yapmayı unutmayın. Bu arada hikaye kapağı değişti. Ne düşünüyorsunuz kapak hakkında? Yorumlara özellikle önem verin bu bölüm, lütfen. Keyifli okumalar diliyoruz, seviliyorsunuz.

BERKAN'DAN

Ensemde biriken acıyı elimle ovalayarak dağıtmaya çalışırken sert zeminden kalkmaya çalışıyordum. Gözlerim kararmış durumdaydı ve ensemde ki tarifi imkansız acı beni deli ediyordu. Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım. Gözlerimi açtığımda yanımdaki sandalyeye tutanarak ayağı kalktım. Başım zonklarken beni bu hale neyin getirdiğini düşünmeye başladım. Barlas... Barlas odama girmiş ve beni şokla bayıltmıştı. Aklıma dizilen görüntülerle şoka girerken aklımda tek bir soru vardı: Neden?
Yavaş adımlarla odamdan çıkarken Barlas'ın odasına ilerliyordum. İçimde yükselmekte olan öfke başımda ki ağrıya ağrı katarken tek düşündüğüm Barlas'ı öldürmekti. Kapı kolunu tutup hışımla açtım ve gürültülü bir şekilde içeri girdim. Pencerenin önünde sigara içen Barlas'ın bakışları hızla bana döndü.
"Kapıyı kırsaydın, kardeşim." Pişkin pişkin konuşması beni daha da sinirlendirirken ona doğru koştum ve suratına yumruğu geçirdim. Barlas geriye doğru sendelerken son anda pencereden düşmekten kurtulmuştu.
"Ne oluyor lan?" dedi eli kanayan dudağındayken.
"Asıl sana sormalı Barlas bey? Beni neden bayılttın?" Barlas'ın kaşları havaya kalkarken ben kendimi kontrol etmeye çalışıyordum.
"Ne?" dedi sakince. "Ne bayıltması lan, ne diyorsun?"
"Ulan orospu çoçuğu!" diye kükreyerek ona doğru bir adım attım. "Benimle dalga mı geçiyorsun lan sen?"
"Bak Berkan, ne saçmalıyorsun bilmiyorum ama o ağzını topla yoksa ben toplarım. Ya da bir güzel dağıtırım. Siktir git seninle uğraşamam."
İçimde ki öfke her zerremde yankı uyandırırken Barlas'ı o pencereden atmamak için kendimi zor tutuyordum. İçimdeki öfkeye daha fazla engel olamadım ve karnına sert bir yumruk geçirdim. Barlas acıyla inleyip yere yığılırken Enes'in sesini duydum.
"Lan, Berkan ne yapıyorsun sen?" Hızla Barlas'a yaklaşıp onu yerden kaldırdı. Barlas acı dolu iniltiler çıkarırken öfkem biraz olsun dinmemişti. Lan yaptın bari nedenini söyle. Enes Barlas'ı yatağa yatırdıktan sonra hızla bana döndü.
"Derdin ne oğlum senin? Neden vurdun?" Barlas'ı taşıdığından dolayı nefes nefes konuşuyordu.
"Bu piç odama geldi ve beni aniden şok cihazıyla bayılttı. Şimdi söyle öldürsem haketmiyor mu?"
Enes kaşları çatık bir şekilde bana bakarken şaşkınlığını farkettim.
"Ne saçmalıyorsun bilmiyorum ama..." Barlas'ın kesik nefesli sesi aramızda ki bakışmayı sonlandırdı. Ateş saçan bakışlarımı ona çevirdim.
"Ben seni bayıltmadım. Neden böyle bir şey yapayım ben? Gün boyu odamdaydım. Beni nasıl böyle bir şeyle suçlarsın?" dediğinde artık patlama noktasına gelmiştim.
"Lan bu gözlerle gördüm oğlum seni. Neden kandırmaya çalışıyorsun? Sikerim böyle işi! Yaptın bari adam gibi yaptım de!"
"Kesin ikinizde!" Enes'in gür sesi oda da yankılanırken ona döndüm.
"Sen ne bağırıyorsun be?" dediğimde Enes derin bir nefes aldı.
"Sen Barlas'ın yaptığından eminsin, Barlas'ta yapmadığından. Bunu öğrenmemizin tek yolu kamera kayıtları. Onu da ben hallederim, ama ben bunu halledene kadar ikiniz kesinlike aynı ortamda bulunmayacaksınız. Tamam mı?"
Mantıklıydı. Kamera kayıtlarında Barlas'ı gördükten sonra onu güzelce dövebilirdim.
"İyi, çabuk hallet şu işi," dedim ve hızla odadan çıktım. Sinirlerim tavan yapmıştı ve biraz rahatlamaya ihtiyacım vardı. Barlas neden böyle bir şey yapmıştı cidden aklım almıyordu. Mantıklı tek bir sebep bile düşünemiyordum. Üstelik son zamanlarda aramız çok daha iyiydi. Sürekli birlikteydik ve Kunter'in hain olduğunu birlikte öğrenmiştik. Elimi saçlarıma daldırıp sıkıntılı bir nefes aldım. Cebimden telefonumu çıkardım ve Deniz'i aradım. Çalıyor... Telefon açılmadığında kaşlarımı çattım ve mesaj kısmına girdim.
'Aramamı görünce bana dön, güzelim.'
Mesajı yolladıktan sonra telefonu cebime koydum ve odama doğru ilerledim.
-