Μπήκαμε στο ασανσέρ "ουαου.. Κυρία Μάρθα δεν το πιστεύω 1.500€! Σε ευχαριστώ παααραα πολύ!!!"
"τπτ... Όμως μην με λες κυρία Μάρθα...Μάρθα να με λες! "
"εντάξει κυρ..Ωχ συγνώμη.. Θα το βρω Μάρθα...!"
Μου χαμογέλασε καο βγήκε από το ασανσέρ, την ακολούθησα και πήγαμε στο σπιτάκι της "φορά αυτήν! " μου πέταξε μια στολή και εγώ την φόρεσα, ήταν μια κανονική στολή, αυτό, άσπρο... "Μου είναι λίγο στενή.. Μπορώ να έχω μεγαλύτερη?" την ρώτησα "καλή μου φαίνεται...Αλλά άμα θες, ορίστε! "
Μου έδωσε μια μεγαλύτερη και την φόρεσα "αυτή εντάξει!" Χαμογέλασα και την εστρωσαςπανω μου "έλα πάμε, πρέπει να γνωρίσεις τον κύριο Στρατό! "
"η μητέρα του πως είναι?είναι σαν τον κύριο Πετροπουλο ?" την ρώτησα
Έσφυξε τα χείλη της και κοίταξε κάτω "η Κυρία Πετροπουλου.... ΔΝ...ΔΝ ζει... Είχε ένα ατύχημα, πέθανε όταν ο κύριος Στρατός ήταν πέντε... "
"ωωω...ΔΝ το ξερα! "
"κλ άστο αυτό, έλα πάμε, πάμε!" άρχισε να με σπρώχνει προς τα έξω...
"καλά...καλά!"
Βγήκαμε από το σπιτάκι, Περπάτησαμε λίγο και φτάσαμε στο σπίτι, μπήκαμε από την κουζίνα και περάσαμε στον διάδρομο για την τραπεζαρία...
"κάτσε προσοχή και το κεφάλι κάτω! " μου ειπε η Μάρθα και εσκυψε το κεφάλι της..
[...]
"από εδώ η καινούργια σου βοηθός... Η Αυγή!" άκουσα την φωνη του κυρίου Πετρόπουλου, σήκωσα το κεφάλι μου "Αυγή από εδώ ο Στρατός! " μου έδωσε το χέρι του, τον κοίταξα και παγωσα... Ειναι ο μαλακας από πριν! Είμαι σίγουρη ότι με κατάλαβε, είχε ένα στραβό χαμόγελο που ήθελα να του το βάλω στον κ*λο!
Η Μάρθα με σκουντηξε για να δώσω το χέρι μου, σήκωσα το χέρι μου, ο Στρατός έπιασε το δικό μου και το έσφυξε "χάρηκα! " μου ειπε και χασκογελασε..
