"όχι...τπτ όλα καλά..." του είπα και προσπάθησα να χαλαρωσω, έπιασε το λουρι του σακου του "δεν καταλαβαίνω.... Αν είναι κάτι πες μου!"
"ωραία... Θες να μάθεις?Με ενοχλεί που θες να το κρατήσουμε κρυφό, εντάξει δεν λέω να βγούμε έξω και να φωνάζουμε αλλά γτ να μη μπορώ να κρατάω το χέρι σου έξω ή να σε αγκαλιαζω ?Αν δεν με θες ή ντρέπεσαι για μένα μπορείς να μου το πεις...Αν και είμαι σίγουρη ότι σήμερα δεν ήσουν όλη μέρα στο γυμναστήριο, έχεις άλλη κοπέλα έτσι?"
"τι λες...δεν ισχύει τπτ, εγώ ήθελα να κρατήσουμε την σχέση μας κρυφή για να μην μας σχολιάζουν, να μην μας ενοχλούν...τπτ αλλο... "
Προσπάθησε να μου απολογηθει αλλά δεν τον πίστευα "δεν σε πιστεύω! " του είπα "ωραία και τι θες ?να χωρίσουμε ?θες να είμαστε όπως πριν?"
Όχι... Εγώ θέλω εσένα! Αυτό ήθελα να του πω αλλά ο εγωισμος μου δεν με άφηνε, δεν θέλω κάνεις να με κοροιδευει... Δεν ξέρω, είμαι μπερδεμένη.. Πφ...φοβάμαι -_-
Έμεινα σιωπηλή "δεν ξέρω..." ήταν το μόνο που είπα "σου αρεσω ή όχι?" με ρώτησε
"μπορούμε να είμαστε όπως πριν ?" τον ρώτησα "αυτό θες ?" με ρώτησε
Γύρισα την πλάτη μου και τα μάτια μου άνοιξαν σαν βρυσες, δεν μπορούσα να σταματήσω τα δάκρυα μου, πήρα μια ανάσα "ναι.."
Έπιασε το χέρι μου "και τότε γιατί κλαις..." με γύρισε και με αγκαλιασε, τον αγκαλιασα σφιχτά και άφησα τα δάκρυα μου να τρέξουν...
[...]
Τον εσπρωξα από το στήθος και έκανα δύο βήματα πίσω..."αυτό είναι το τέλος..." είπα, σκουπισα τα μάτια μου και έφυγα, έτρεξα και μπήκα στο σπιτάκι, κλειστικα στο δωμάτιο μου και έκλαιγα όλο το βράδυ μέχρι που με πήρε ο ύπνος...
"ξυπνααααααα! " μου φώναξε η Μάρθα, πετάχτηκα όρθια "α..ξυπνησες, αντε σήκω, ο Δημήτρης σε περιμένει απέξω...! " Ωχ...Ο Δημήτρης, του είχα πει να έρθει...
Σηκώθηκα πάνω και ντύθηκα γρήγορα, βουρτσισα τα δόντια μου και έφυγα τρέχοντας "σορρυ... Άργησα ανά ξυπνήσω! " έκλεισα την πόρτα και πήρα αγκαλιά την τσάντα "δεν πειρ.. ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ?" Ο Δημήτρης γουρλωσε τα μάτια "ε...όπως το δει κανείς... Γιατί?σου είπε τπτ ο Στράτος?"
"όχι...Τα μάτια σου είναι πολύ πρισμενα....έκλαιγες ?"
