Μπροστά από το χειροφρενο υπήρχαν μερικές θήκες που αφήνεις λεφτά ή κάτι τέτοιο, ήταν γεμάτο με χάπια... Wtf...αρχίζω και τρομάζω, νομίζω ότι αυτός ο άνθρωπος πρέπει να πάρει σύνταξη....Φτάσαμε σπίτι και πήγα κατευθείαν στην Μάρθα "Μάρθα?"
"ναι?" η Μάρθα δεν με κοίταγε γτ ασχολιωταν με το φαγητό
"ο οδηγός δεν είναι λίγο μεγάλος?" την ρώτησα τρομοκρατημένη..
"ναι είναι αλλά ο κύριος Πετρόπουλος δεν τον απολύει... Ήταν από την αρχή μαζί... " μου είπε
"ναι αλλά με τρομάζει λίγο.. Πολλά χάπια περνει... "
"το ξέρω, μην ανησυχείς μια χαρά είναι! " με διαβεβαίωσε
"καλά...θα πάω να διαβάσω... "
"εντάξειειει... "
Βγήκα από το σπίτι και πήγα στο σπιτάκια,μπήκα μέσα και κάθισα στον καναπέ..
Α ρε Στράτο, με έχεις μπερδέψει τόσο πολύ! Με τον Δημήτρη δεν βγήκαμε το βράδυ γτ νυσταζα και βγήκαμε την άλλη μέρα μετά το σχολείο, ήθελε να με πηγαίνει και να με φέρνει αλλά ο οδηγός μου είπε ότι οι εντολές του ήταν σαφείς, έπρεπε να με πηγαίνει και να με φέρνει...
Με το Δημήτρη γίναμε πάλι φίλοι αλλά κάτι με κραταγε, φοβόμουν μην με ξανά παρατήσει..
Οι μέρες πέρασαν και πλέον δεν τις μετρουσα, προσπαθούσα να αφιερωθω στο σχολείο και να μην τον σκέφτομαι άλλο...
Πήγα για πρωινό
"καλημέρα..." είπα στην Μάρθα κι με κοίταξε περίεργα "τι έχω?" την ρώτησα και κοίταξα τον εαυτό μου "τπτ... Αλλά είχες δίκιο για τον οδηγό... Χθες το βράδυ απεβίωσε.. " μου είπε και χαμηλωσε το βλέμμα της "τιιιιιι?!?! " δεν ξέρω τι να πω σε μια περίπτωση τέτοια, πάντα χάνω τα λόγια μου...
"σήμερα δεν θα σε πάει κανείς σχολείο, πρέπει να πας με τα πόδια...Ενημέρωσα τον κύριο Πετροπουλο και θα μας στείλει άλλον..."
"ναι...εντάξει, δεν υπάρχει θέμα... " δεν είχα όρεξη ποια για πρωινό, πήρα την τσάντα μου από την γωνία και έφυγα....
Γαμωτο, κρίμα ο άνθρωπος....Ήταν ήσυχος άνθρωπος και είχαμε πεί μόνο καλημέρα και μερικά ευχαριστώ αλλά φαινόταν πολύ συμπαθητικος...
Πήγα στο σχολείο, άνοιξα την πόρτα και είδα τις Barbie.. Καιρό είχα να τις δω μαζεμενες...
Πρρπατησα και προσπάθησα να τις αγνωησω...
"καλημέρα... " γύρισα η Boss και μου μίλησε με το ύφος I'm the king
"κλμερα.." είπα μέσα από τα δόντια μου "ο Στράτος γιατί δεν έρχεται ?" με ρώτησε.. Ωχ... Ξέρει ότι είμαι βοηθός του...Θα με κάνει ρεζίλι, είμαι σίγουρη...ναι αλλά άμα ρίχνει άδεια να πιάσει γεμάτα ?...
"και γώ που μα ξέρω... " της είπα κκαι σήκωσα τους ώμους "σε ρώτησα γιατί για έναν περίεργο λόγο ήταν πάντα μαζί σου... " μου είπε και σταυρωσε τα χέρια της "γιατί δεν ρωτάς τον Δημήτρη ?" την ρώτησα..
"γτ δεν μιλάνε τώρα...Τι θα κάνω?" κλαψουρισε
"δεν ξέρω... Θα γυρίσει σε τρεις μέρες..."
Μου ξέφυγε... Σκατα! Ας μην με ρωτήσει τπτ, ας μην με ρωτήσει...
Προσευχομουν "α κλ...αντε ναρθει! " έκανε λες και της είπα ότι ο Superman είναι πραγματικός...
