Çünkü ben yalnızım.

dertleşme

Ne olmuştu bize böyle. Hayatım bu hale nasıl gelmişti. Bunu haketmedim ki ben! Ben niye bu kadar yalnız kaldım!

Her ne kadar yalnız kalmış olsam da Gökhan'ın kollarına atlayacak kadar aptal değildim. Ki zaten Gökhan değişik biriydi. Benim gözlerimin içine bakıp gözyaşı döküp, Esra'nın en küçük zaafına mutluluğuna ve alışkanlığına dikkat eden biriydi. İnsan düşünmeden edemiyor ama beni sevmemesini tercih ederdim.

Aramızdaki bu ikinci dönüm noktasından sonra Esra iyice benden uzaklaşmaya başladı. İçimi kaplayan acıyla kavruluyodum ben haberi yoktu kelebeğin.
Nedenini bilmiyordum, neden böyle yapıyordu ki?

Yine de hin gururuma karşı koyup alamamıştım Esra'yı karşıma. Aptal Ahsen! Sen böyle yaparsan tabi kaybedersin kardeşini.. Aptall!

Okul çıkışı pastanenin yolunu tuttum her günki gibi. Bu sefer pastanede beni bir surpriz bekliyodu. Selma abla! Sevinçle boynuna sarıldım Selma ablamın,

-Hoşgeldinn..!

-Hoşbulduk dünyanın en güzeli..

Hergün aynaya bakan biri olarak bunun sadece bir iltifat oldugunu bilsem de, gururum okşanmıştı.

-Selma abla nasılsın, iyi misin?
Derken sorduğum sorudaki manayı anlamıştı selma abla.

-İyiyim güzelim, büyük bi yükten kurtuldum, eşimle boşandık ama..

Ama derken gözlerindeki ışığın söndüğünü farkettim.

-Ama..?

-Çocukları bana vermek istemiyor. Dava açtım henüz sonuçlanmadı.

-Ya Allah kahretsin napıcal bu adam çocukları gitsin o kadından yapsın çocuk!

Bu söylediklerimin Selma ablanın canını acıttığını farkederek hemen sustum.

-Özür dilerim..

-Dileme bitanem, özür dilenicek bişey yok. Sende ne var ne yok?

Bu sorusuyla Gökhan'la aramızda geçenleri Selma ablaya anlatmayı düsündüm.

-Ya Selma abla biseyler oluyorda, işteh..

-Bitanem akşam size uğrarım tabi sınavın dersin yoksa geçen seferki gibi uzun uzun konuşuruz olur mu?

-Olur tabii çok sagol selma abla..
Dedim ona sarılarak.

Yaşça büyük olduğu için sankı ona anlatınca geçecekmis gibi geliyordu.

Alelacele işimi bitirip çıktığımda hava henüz kararmamıştı. Pastaneye de pek müşteri gelmemişti zaten..

Sallana sallana yürüyüp mahalleye geldiğim de Esra'nın kapının önünde olduğunu gördüm. Annesiyle babası yanlarında bir valizle taksiye yaklaşmışlardı. Esra'nın annesi beni farkederek yanıma geldi,

-Ahsen kızım. Giresun'a gidiyoruz Hüseyin amcanın yeğeni vefat etmiş. Cenazesi var.

-Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun teyzecim..

-Sağol yavrum sağol. Sen aklı başında kızsın bu bizim deliye gözkulak ol olur mu?

-Olur teyzecim estağfirullah , hayırlısıyla gidin gelin.

-Sağol yavrum hadi Allaha emanet olun.

Esranın annesiyle babası taksiye binip uzaklaştıklarında Esra'yla yalnız kaldık.

-Ahsenn!

-Hı?

Esra çekingen bir şekilde bakıyodu yüzüme. Gülümsemeye çalıştım.