Çünkü ben yalnızım.

iş günü

Gerçekten yoğun bir gündü. Pazar sabahı erkenden kalkıp işe gittim. Mehmet amca beni güler yüzle karşıladı.

-" Nasıldı bakalım günün. İyi eglendin mi? "

O bu soruyu sorarken içim biraz burkuldu. Ne annem ne de babam. Hiç biri yanımda değildi.

-" Güzeldi çok. Eglendik. Teşekkür ederim." dedim gülerek. İlgisi çok hoşuma gitmişti.

Biraz sonra işe koyuldum. Yerleri ve camları güzelce sildim. Dükkanı havalandırdım. Mehmet amca kurabiyeleri yapıyordu. Uzunca izledim onu. O kadar hızlı ve pratik ti ki. Beni farketmedi bile. Bende işime devam ettim.

Akşam olmuştu. Ben dünü telafi etmek için geçe kalmak istiyodum. Ama Mehmet amca izin vermedi.

-" Sen git kızım. Çok geç oldu. Nasıl dönüceksin sonra evine." sesi babacandı.

-" Sen daha gençsin. Tabiki geziceksin arkadaşlarınla. Yarın erken gelmeye çalış ama."

-" Tamam erken gelicem" gülerek çıktım. Hava gerçekten kararmıştı. Ellerimi cebime soktum. Eve doğru yürümeye başladım. Kapıya doğru geldiğim de Esra dışarı cıktı.

-" Ahsen! Şişt!"

-" Efendiiiim."

-" Dur sana geliyorum."

Yine hangi dedikodularla geliyordu arkadaşım. Gülerek girdi içeri.

-" Ayyy neler oldu bilmiyorsun. Gökhan la konuştuk. Yarın sabah gelip alıcakmış bizi."

-" Bizi? Ben geliyorum."

-" Ya senin derdin ne. Neyin inadı bu anlamadım ki. Naptı bu çocuk sana. Bu ne kin böyle!"

Bir an gerçekten kendimi kötü hissettim. Sahi ne yapmış olabilirdi. Ama elimde değildi işte. Bir türlü ısınamıyodum çocuğa.

-" Bilmiyorum. Sen beni takma ya. Huyumu biliyorsun işte. Siz beraber gidin. Sabahları yürümeyi seviyorum ben." dedim gülmeye çalışarak.

Tatmin olmuşa benzemiyordu. Uzatmak istemedi. Az önceki neşesi gitmişti. Ben ise aşırı pişman olmuştum. Ama düzeltemiyordum.

-" Ne yapiyim. Ne yersin?" dedim gülerek.

-" Sadece makarna yapabiliyosun." dedi güldü.

-" Bu konuda kendimi ilerleticem emin ol." dedim. Taklidimi yaptı ve gülmeye başladık.

*************************