Çünkü ben yalnızım.

ayrılık

Bugün Esra ağlayarak yanıma geldi. Yine Gökhan la ayrıldıklarını düşündüm nitekim öyleymişte. Ama bu sefer gerçekten farklıydı. Deli gibi ağlıyordu Esra. Onu hiç bu kadar kötü görmemiştim:

-Herşey bitti Ahsen! Nefret ediyorum ondan! Hayatımın içine etti! Allah kahretsin ki hala seviyorum onu! Beni bırakamaz Ahsen! Ben çok seviyorum onu!

Ne yapacaktım ben şimdi nasıl sakinleştiricektim arkadaşımı. Hiç durmadan ağlıyordu. Bende boş boş teselli etmeye çalıştım onu.

- bırak güzelim erkek milleti değilmi! Böyle der yine döner sana. Nolur üzme kendini yalvarıyorum sana.. Allah belanı versin Gökhan!

Ne dersem nafile illede Gökhan diye tutturuyodu. Ne vardı şu Gökhan da Allah'ın belası ya. Nefret ediyodum nefret.

Esra bi süre agladıktan sonra koltukta uyuya kaldı. Düşünmeye başladım sahi ne olacaktı şimdi. Ne yapıcaktı canım arkadaşım. İçimdeki kin dalga dalga yayılıyordu. Birsüre sonra Esran8n telefonu gözüme ilişti. Alıp Gökhan' a mesaj çektim.

"Ben Ahsen. Okulun yanındaki kafede konuşucaz. Üçte orda ol."

İçimde biraz pişmanlık oluşsada mesajı göndermiştim bile. Üstümü değiştirmedim. Montumu geçirip çıktım. Masada 15 20 dakika bekledikten sonra Gökhan göründü. Hızlıca karşıma oturdu:

-Evet dinliyorum..

-Ne yapmaya çalışıyosun sen! He? Dengesiz misin sen? Şürekli bu kızı yarı yolda bırakıyosun. Niye he?

-Sanane bundan.

-Ne demek sanane. O benim arkadaşım anlıyo musun! Beraber büyüdük biz. Kimse yokken o vardı o! Benim için çok değerli.

Yine kibirle sırıttı:

-İyide, banane bundan.

Sabrımın sınırlarını zorluyodu.

-Doğru. Sanane.

-Bunları söylemek için mi çağırdın beni buraya.

-Aslında insan gibi konuşma niyetindeydim ama karşımdaki bi hayvan olunca.. Neyse söylesem de bi halt anlamazsın sen.

İğrenerek baktım son kez yüzüne. Ve kalktım masadan. Çıkışa doğru yürüdüm. O sırada kolumdan sıkıca kavradı beni. Ve zorla arabaya soktu. Ben ne olduğunu yeni anlamış bağırmaya başladım. Kapıları kapattı ve hızla sürdü. Sinirden ağlamaya başlamıstım. Üstüne atıldım ve kollarını yumruklamaya başladım.

-Allah'ın belası nereye götürüyosun beni. İndir!! Kapıyı aç!

Boğazlarım yırtılırcasına bağırıyodum. Bi süre sonra boğazlarım yanmaya başladı. Etkisiz hale gelmiştim. Issız bir inşaata girerken titreyen çenemle  fısıldamaya başladım.

-Nefret ediyorum senden. Nefret. Nefret. nef.. Ret.. Hih. Nefret.

Birsüre gözlerini kapattı.

-in arabadan.

Kilidi açmasıyla kendimi dışarı attım ve koşuşturmaya başladım. Allahım neresiydi burası beynim uyusmustu sanki. Arkamdan bağırdı.

-Ahsen!

Duymazdan geldim.

-Ahsen!

Arkamdan koşup yetişti kollarımı tuttu.

-Dokunma bana! Diye çemkirdim olmayan sesimle.

-Ahsen sadece konuşucam. Bak gerçekten kötü bi niyetim yok. Ahsen ne olur dinle. bi saniye!

-Ne var ne!

-NİYE BENDEN BU KADAR NEFRET EDİYOSUN!

sustum o sıra. Gözlerine baktım ağlayacak gibiydi sanki. Düşündüm. Sahi niye nefret ediyodum ondan. Neden? Uzun müddet hiçbir şey diyemedim. Gökhan yere çöktü.

-Ahsen ben yanıyorum.

Yine sessizlik.

-Hiç mi görmüyosun. Dedi sesi gittikçe alçalarak.

Şaşkınlık en bariz haliyle suratıma yayılmıştı.

-Ahsen.. İsmini bile telafuz etmek.. Ah.. Bilemezsin..

Sustu. Uzunncca sustu. Sesim geldi o sıra benim.

-Gökhan. Niye?

-Bilmem ki.

Yine bir suskunluk.

-Niye bunu yapıyosun Gökhan?

O sıra kızarık gözleriyle bana baktı.

-Çünkü senden nefret ediyorum anladın mı! Yüzüme bakmadığın her dakika için senden nefret ediyorum! Benim yerime Alper' e gülümsediğin için senden nefret ediyorum! Seni sevdiğim için senden nefret ediyorum!

Yorulmuş gibi sustu. Daha sonra karşıma geçti. Elleriyle yüzümü tuttu.

-Ama biliyorum. Sende seviyosun. Benden nefret etmenin başka bir açıklaması olamaz.

Burnunu alnıma koydu. Nefes nefeseydik. Duvara yasladı yavaşça beni ve kulağıma fısıldamaya devam etti.

-Esraya gittim diye böyle yapıyosun sen. Ama bi sor niye? Hiç imkan vermedin ki bana.

Telaşla konuşmaya devam etti.

-ama bak Esra yok şimdi. Sadece ikimiz varız. Sen benimsin anlayamıyo musun bunu.

Hızlıca ittim üzerimden onu.

-Sen anlamıyosun galiba Gökhan efendi. Seni sevmiyorum. Senden hiçbir an hoşlanmadım. Senin bakışlarından tiksindim ben. Arkadaşıma yaptıklarından. Sen kimsin ya. Ne sanıyosun kendini.

Sarı yüzü gitgide kızardı. Yeşil gözleri alev alevdi.

-Arabaya bin seni bırakayım.

Çekinerek bindim. Ama Gökhan rol yapmıyodu. Kısa zamanda evin önüne geldik. Arabadan indim ve Esra yı kapıda buldum. Merakla arabaya bakıyodu. Gözleri hala kızarıltı. Ben kapıyı kapar kapamaz son hız çıktı sokaktan.

**********************