'' Herşey güzel olacak '' diye avutuyordu beni canim arkadaşım. Bir tek o var zaten yanımda. Tek destekçim. Bu koskoca evde yalnızım işte. Polislere karşı "Biz ona sahip çıkarız , o bizim de kızımız " diyen komsularimiz bu sözleri çabucak unutup kendi hayatlarına dönmüşlerdi bile...
Bende hayatıma olabildiğince yalnız devam ediyorum. Neyse ki annem gitmeden önce bana elzem olan herşeyi öğretmişti (!) Üzüntüm, nefretim, kaygılarım devam ediyor. Neden sorusunu çokça sormaya başladım kendime. Neden ve neden? Olaylara siz bile anlam vermezken benim halim nasıl olur düşünün. Kendimi bu kadar güçsüz hissetmemiş ve bu kadar güçlü davranmak zorunda kalmamıştım.
İki üç hafta kadar kendime gelemedim. Bu vaktin ardından toparlanmam gerekti.Derslerden geri kalmıştım ve öğretmenlerim artık teselli etmiyor not istiyorlardı.
Şu büyük ama küçücük şehirde annemi kaybettim. Ruhumun bir kısmı buz kesti. Artık acı değil nefrete dönüşüyordu hislerim. Bu kadar yalnız kalacak kadar büyümemiştim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Çünkü ben yalnızım.
RomansaGüzel aşk hikayeleri okuduk. Şimdi birazda gerçekleri görelim. Yalnız bir kızın hikayesi.. Mutlaka kendinizden bir şeyler bulacaksınız...
